ஏமாற்றுவதும் ஒரு கலைதான்! 23

சென்ற பதிவில் ‘பிரமிட் திட்டம்’ என்றால் என்று அறியுமுன் சில திட்டங்கள் எப்படி பொன்ஃஜி திட்டங்கள் ஆயின என்பதை சொல்வதாக எழுதியிருந்தேன். உண்மையில் சிலர் (இங்கே நான் மிகச் சிலரை மட்டுமே குறிப்பிடுகிறேன்) தங்களது நிறுவனம் மூலம் ஒரு திட்டத்தை அறிமுகப்படுத்தும்போது மக்களை ஏமாற்றுவதற்காக அந்த திட்டத்தை ஆரம்பிப்பதில்லை.



பொதுமக்களிடமிருந்து திரட்டும் பணத்தை நல்ல முறையில் முதலீடு செய்து அதிலிருந்து வரும் இலாபத்திலிருந்து பொது மக்களுக்கு அவர்களது முதலோடு வட்டியையும் திருப்பித் தரும் எண்ணத்தோடு தான் ஆரம்பிக்கிறார்கள்.

ஆனால் அவர்கள் செய்துள்ள முதலீட்டின் மதிப்பு அரசின் கொள்கை மாற்றம் காரணமாகவோ அல்லது நாட்டின் பொருளாதார சூழ்நிலை காரணமாகவோ வேறு பல காரணங்களாலோ குறைய வாய்ப்புண்டு. அந்த நேரத்தில் அவர்களால் வாக்குறுதி தந்தபடி வட்டியை தரமுடியாமல் போகலாம்.

அந்த மாதிரியான சூழ்நிலையில் அந்த திட்டத்தில் முதலீடு செய்துள்ள பொதுமக்கள் அந்த நிறுவனத்தை அணுகி தாங்கள் முதலீடு செய்துள்ள பணத்தைத் திருப்பித்தர கட்டாயப்படுத்தினால், அவர்கள் நிலைமையை சமாளிக்க, புதிதாய் திட்டத்தில் அந்த நிறுவனத்தின் நிதி நிலை அறியாமல் சேருபவர்கள் தரும் பணத்திலிருந்து திருப்பிக் கொடுக்க ஆரம்பிப்பார்கள். ஒரு கட்டத்தில் திரும்பப்பெறுவோரின் எண்ணிக்கை கூடுதலாகவும் புதிதாய் சேருபவர்கள் எண்ணிக்கை குறைவாகவும் இருக்கும்போது தான் பிரச்சினையே ஆரம்பமாகும்.

இப்படித்தான் முதலீட்டிலிருந்து வரும் ஆதாயத்தை திருப்பித்தரும் எண்ணத்தோடு ஆரம்பிக்கப்பட்ட சில நிறுவனங்களின் திட்டங்கள் சூழ்நிலையின் காரணத்தால் பொன்ஃஜி திட்டங்களாக மாறிவிட்டன என்பதுதான் உண்மை.

சில சமயம் பொது மக்களும் அதிக வட்டி கிடைக்கிறதென்பதற்காக கண்ணை மூடிக்கொண்டு சில திட்டங்களில் முதலீடு செய்யும்போது தங்களை அறியாமலேயே இதுபோன்ற திட்டங்கள் பொன்ஃஜி திட்டங்களாக மாற காரணமாக இருக்கிறார்கள் என்பதும் வருத்தம் தரக்கூடிய செய்தி.

பொது மக்கள் தாங்கள் கஷ்டப்பட்டு சம்பாதித்த பணத்தை ஒரு நிறுவனத்தில் முதலீடு செய்யு முன் அந்த நிறுவனத்தைப் பற்றி தீவிரமாக விசாரித்து முடிவெடுக்கவேண்டும். எதற்காக பணம் திரட்டுகிறார்கள், அப்படி திரட்டிய பணத்தை எங்கே, எப்படி முதலீடு செய்ய இருக்கிறார்கள், அவர்கள் முதலீடு செய்வது சட்டத்திற்கு உட்பட்டதா அவர்களால் நம்முடைய பணத்தை திருப்பித் தர இயலுமா என்ற விவரங்களை முழுதும் அறிந்த பின்னரே அந்த திட்டத்தில் சேரவேண்டும்.

மேலும் ஒரு நிறுவனம் ஆண்டொன்றுக்கு 30 அல்லது 40 விழுக்காடு வட்டி தருவதாக சொன்னால் அதை நம்பி உடனே அங்கே பணத்தை முதலீடு செய்யக்கூடாது. ஒன்றை மட்டும் நினைவில் கொள்ளவேண்டும். நமக்கு 40 விழுக்காடு வட்டி தரவேண்டுமென்றால் நாம் தரும் பணத்தை அந்த நிறுவனம் சரியான படி முதலீடு செய்து அதன் மூலம் குறைந்தது 46 அல்லது 50 விழுக்காடு வட்டி நிறுவனத்திற்கு கிடைத்தால் தான் அவர்களால் வாக்குறுதிப்படி வட்டி தரமுடியும்.

50 விழுக்காடு வட்டியில் எந்த பயனாளியும் (கடன்பெறுவோர்) கடன் பெற்று தொழில் நடத்தி இலாபம் ஈட்டி திருப்பித்தர முடியாது என்பதை நாம் அறிவோம். எனவே இந்த நிறுவனங்கள் நம்மிடம் இருந்து பெறும் பணத்தை நான் முன்பே சொன்னதுபோல் தொழிலில் முதலீடு செய்யாமல் நில உடமைகள்/ஆதனம் (Real Estate) போன்றவற்றில் முதலீடு செய்வார்கள்.

ஏனெனில் இப்போது எல்லோருடைய கவனமும் இந்த சொத்துகளின் மேல் இருப்பதால் முதலீடு செய்த நிலங்களின் விலையில் நல்ல மதிப்பேற்றம் (Appreciation) இருக்கும் என்றும் தேவைப்படும்போது அவைகளை விற்று பணமாக்கி திருப்பித்தரலாம் என்று எண்ணியும் முதலீடு செய்வார்கள்.

ஆனால் அவைகள் நினைத்தபடி மதிப்பேற்றம் இல்லாமல் போனால், அவைகளை விற்று முதலீட்டாளர்களுக்கு குறித்த நேரத்தில் வட்டியை தரமுடியாது. ஓரிரு மாதங்கள் வட்டி தராதபோது மக்களுக்கு ஐயம் ஏற்பட்டு எல்லோரும் வந்து பணத்தைக் கேட்கும்போது யாராலும் உடனே திருப்பித் தரமுடியாது. அந்த நேரத்தில் அவர்கள் செய்யக்கூடிய ஒன்று இரவோடு இரவாக ‘மாயமாகி’ப் போவதுதான்.

எனக்குத் தெரிந்து ஒரு நல்ல நிதி நிறுவனம் மேலே குறிப்பிட்ட காரணத்தால் வட்டி தரமுடியாதபோது, முதலீட்டாளர்கள் ஒரே நேரத்தில் தந்த நெருக்கடியால் எப்படி உடைந்துபோனது என்பதை அடுத்து பார்ப்போம்.

தொடரும்