மறக்கமுடியாத பொன்விழா சந்திப்பு! 32

முத்துப்பேட்டை காயலின் ஆழமே வெறும் 4 அடிக்குள் தான் இருக்கும் என்பதால் நாங்கள் பயணித்த அந்த ஜம்புவானோடையின் ஆழம் எவ்வளவு இருக்குமோ என படகில் பயணிக்கும்போது யோசித்துக்கொண்டு இருந்தேன்.ஆனால் ஓடையில் சிறிது தூரம் பயணம் செய்வதற்குள்ளேயே அங்கு மீன் பிடித்துக்கொண்டு இருந்தவர்களைப் பார்த்ததும் எனக்கு அதனுடைய ஆழம் எவ்வளவு என்பது தெரிந்துவிட்டது.




அந்த ஓடையில் சர்வ சாதாரணமாக இடுப்பளவு தண்ணீரில் நின்றுகொண்டு சிலர் மீன் பிடித்துக்கொண்டு இருந்தார்கள். அதைப்பார்க்கும்போது ஓடையின் ஆழம் வெறும் 2 அல்லது 2.5 அடிதான் இருக்கும் என தெரிந்துகொண்டேன்.

(மீன் பிடித்துக்கொண்டு இருந்தவர்களை நான் எடுத்த படம் சரியாக வராததால் கூகிளார் உதவியை நாடி, மேலே உள்ள படங்களை வெளியிட்டுள்ளேன்.நன்றி கூகிளாருக்கு)

ஓடையின் இருபக்கத்திலும் அலையாத்திக்காடுகள் வரிசையாய் அணி வகுத்து நிற்க எங்களது அந்த நீர்வழிப் பயணம் முடிவில்லாத ஒன்று போல் போய்க்கொண்டு இருந்தது. எல்லோரும் எப்போது காயல் வரும் என ஆவலுடன் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தபோது, சுமார் 1 மணி 30 மணித்துளிகள் பயணித்த பின் அந்த காடுகளின் தொடர்ச்சி விட்டுப்போய் தூரத்தே பரந்த நீர்ப்பரப்பு இருப்பது கண்ணுக்கு புலப்பட்டது.

படகு காயலில் நுழையும் போது எடுத்த படங்கள்

காயலை நெருங்கிவிட்டோம் என அறிந்ததுமே அனைவரிடமும் ஒரு உற்சாகம் தொத்திக்கொண்டது, காயலின் உள்ளே நுழைந்ததுமே, சுமார் 1 கிலோமீட்டர் அகலமும் 5 அல்லது 6 கிலோ மீட்டர் நீளமும் கொண்ட அது, எனக்கு ஒரு பெரிய ஏரி போல் தெரிந்தது.

அதைப் பார்க்கும்போது, ஓடிஷா மாநிலத்தில் 1,100 சதுர கிலோ மீட்டர் பரப்பளவு கொண்ட சில்கா காயல், பரந்த நீர்ப்பரப்பைக் கொண்டிருப்பதால் சில்கா ஏரி என்றே அழைக்கப்படுகிறது என்பது நினைவுக்கு வந்தது.

படகோட்டி படகை காயலின் நடுவே கொண்டுபோய் நிறுத்தி நாங்கள் அனைவரும் காயலின் அழகையும் பிரமாண்டத்தையும் பார்க்க வழி செய்தார். அங்கே எந்த பக்கம் திரும்பினும் ஒரே நீர் பரப்புதான். அந்த அழகே ஒரு பயத்தைக் கொடுத்தது. அந்த காயலின் நீளம் சுமார் 5 அல்லது 6 கிலோ மீட்டர் என்பதால் எந்த இடத்தில் அது பாக் நீரிணையோடு (Palk Strait) சேருகிறது என்பதை எங்களால் தெரிந்துகொள்ள முடியவில்லை. நாங்கள் காயலை பார்த்துக் கொண்டு இருக்கும் போதே மற்ற படகுகளும் வந்தன.

படகு காயலின் நடுவில் நிற்கும்போது எடுத்த படங்கள்

சுமார் 15 மணித்துளிகள் அங்கு இருந்த பிறகு படகோட்டி எங்களை, காயலை விளிம்பிலிருந்து பார்ப்பதற்காக, வனத்துறையினர் கட்டியுள்ள ஓய்வுக் கொட்டகை (Resting Shed) உள்ள இடத்திற்கு அழைத்து சென்றார். காயலின் உள்ளே நுழையும் முன் வலது மற்றும் இடது புறங்களில் அமைக்கப்பட்டுள்ள சிறிய தோணித்துறைகள் உள்ளன.

அங்கே இறங்கித்தான் அலையாத்திக் காடுகள் வழியே சென்று காயலை பார்க்கமுடியும் என்பதால் எங்களை படகோட்டி வலப்புறம் இருந்த தோணித்துறைக்கு சென்று படகை நிறுத்தினார். மற்ற படகுகளும் எங்கள் படகைத் தொடர்ந்த்து வந்து அங்கே நிலை கொண்டன.

தோணித்துறையில் படகை நிறுத்திய போது எடுத்த படம்.

அங்கே அந்த அலையாத்திக் காடுகள் வழியே வசதியாக நடந்து செல்ல மரத்தால் ஆன நடைபாதை (Wooden Pathway) அமைத்திருக்கிறார்கள். படகிலிருந்து இறங்கி அந்த நடை பாதை வழியே நடந்தோம்.

நடைபாதைகளின் அண்மைக் காட்சி

நடக்கும்போது அந்த அலையாத்திக் காடுகளின் மூச்சு வேர்களை (Pneumatophores) எடுத்த படம்

அழகான மர நடைபாதைகள்

அலையாத்திக்காடுகளினூடே அந்த மரத்தாலான நடைபாதைகளில் நடந்து செல்வது ஒரு புதிய அனுபவமாக இருந்தது. அந்த மர நடைபாதை அங்காங்கே இரயில் சந்திப்புகளில் தண்டவாளங்கள் பிரிந்து செல்வது போல் பிரிந்து உள்ளே பல இடங்களுக்கு சென்று கொண்டு இருந்தன.

வழியிலும் ஓய்வெடுக்க கொட்டகைகள் கட்டப்பட்டிருந்தன. எல்லா பாதைகளிலும் சென்று பார்க்க ஆசை இருந்தாலும், நேரம் இல்லாததால் காயலைப் பார்க்க வசதியாக கட்டப்பட்டிருந்த ஓய்வுகொட்டகையை நோக்கி நடந்தோம்.

ஒய்வுகொட்டகைக்கு போகும் போது எடுத்த படம்

ஓய்வுக் கொட்டகையிலிருந்து காயலின் தோற்றம்.

ஓய்வுக் கொட்டகைக்கு சென்று, அலையாத்திக் காடுகளின் நடுவில் இருந்து அந்த காயலை பார்க்கும்போது அது இன்னும் முன்னைவிட அழகாய் பிரமாண்டமாய்த் தெரிந்தது. அங்கே உட்கார்ந்து சற்று ஓய்வு எடுக்க நினைத்தாலும் நேரப் பற்றாக்குறை இடம் கொடுக்கவில்லை. எனவே சற்று நேரம் நின்று, பார்த்து, இரசித்து படம் எடுத்துக்கொண்டு திரும்பினோம்.

தொடரும்