முதல் பதிவின் சந்தோசம்- தொடர் பதிவு

வலையுலகில் முதல் பதிவு வெளியிட்டபோது ஏற்பட்ட சந்தோச தருணங்களையோ அல்லது முதல் ஊக்கமளித்த கருத்துரையையோ அல்லது என்னுடைய பதிவில் எது இதுபோல தொடரவேண்டும் என்று எண்ணவைத்ததோ அது பற்றியோ எழுதவேண்டும் என்று நண்பர் திரு திண்டுக்கல் தனபாலன் அவர்கள் என்னைப் பணித்திருக்கிறார்.  

அவரது வேண்டுகோளுக்கிணங்கி எழுதிய எனது தொடர் பதிவு இதோ.  

பணி நிறைவு பெற்று 2004 ஆகஸ்ட் திங்களில் சென்னைக்கு வந்து தங்கிய பிறகு இணையத்தில் உலாவர நேரம் கிடைத்ததால், அநேக பதிவர்களின் பதிவுகளை படிக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது.

அப்போது எனக்கு G mail இல் கணக்கு இல்லாததாலும். தமிழ் எழுத்துரு (Fonts) மூலம் தட்டச்சு செய்யத் தெரியாததாலும். அந்த பதிவுகளுக்கு பின்னூட்டமாக எனது கருத்துக்களை,ஆங்கிலத்திலேயே தந்ததால், முகவரி இல்லாத அனானி (Anonymous)யாகவே கருதப்பட்டேன்.

எனது முதல் பின்னூட்டத்தை வலைப்பதிவில் பார்த்தபோது மகிழ்ச்சி ஏற்பட்டாலும், பெயரில்லா பின்னூட்டம் என்பதால் அதை கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ள விரும்பவில்லை.

பின்பு தமிழ்மணத்தில் வந்த  வலைப்பதிவுகளைப் பார்க்கும்போது
ஒரு பதிவைத்தொடங்கவேண்டும் என்ற எண்ணம் எனக்கு வந்ததும் மார்ச் 2008 இல் பிளாகரில் ‘Ninaiththu Parkkiren' என்று தான் வலைப்பதிவை தொடங்கினேன்.

ஆனாலும் ஓராண்டு காலம் எப்படி தமிழில் எழுதுவது, அதை எப்படி பதிவேற்றுவது எனத் தெரியாததால் யாராவது வழி காட்டுவார்களா என எதிர்பார்த்து காத்திருந்தேன்.  

பின்பு அதிரை வலைப்பதிவில் மதிப்பிற்குரிய நண்பர் திரு அப்துல் சலாம் மஸ்தூக்கா அவர்களின் சொந்தமாக வலைப்பதிவு தொடங்குவது எப்படி? என்ற தொடரைப் படித்ததும், தைரியமாக வலைப்பதிவின் பெயரை  ‘நினைத்துப்பார்க்கிறேன்’  என்று மாற்றி 2009 ஆம் ஆண்டு சனவரி திங்கள் 30 ஆம் நாள் சோதனைப்பதிவு-முன்னூட்டம் என்ற எனது முதல் பதிவை வெளியிட்டேன்.

மூன்று பதிவிட்டபின் தான் தமிழ் மணத்தில் இணைக்கமுடியும் என்பதால் உடனே எனது வலைப்பதிவை இணக்கவில்லை. அதனால் எனது வலைப்பதிவை பல பேர், ஏன் யாருமே பார்த்திருக்க வாய்ப்பில்லை.

எனது வலைப்பதில் பதிவிட்டபின், திரு மஸ்தூக்கா அவர்களுக்கு அவரது தொடரைப் படித்து நான் வலைப்பதிவு தொடங்கியது குறித்து நன்றி தெரிவித்து கடிதம் எழுதியிருந்தேன். அதில் எனது வலைப்பதிவின் முகவரியையும் கொடுத்திருந்தேன்.

எனது பதிவைப் படித்து, எனது வலைப்பதிவின் தலைப்பை வைத்தே அவர் எழுதிய அந்த முதல் பின்னூட்டம் என்னுள் ஒரு உற்சாகத்தையும் அளவற்ற மகிழ்ச்சியையும் தந்தது என்பது உண்மை. அவரது முதல் பாராட்டுதான் என்னை மேன்மேலும் எழுத முடியும் என்ற ஊக்கத்தையும் கொடுத்தது என்பதால், அதை  இங்கே பதிவு செய்ய விரும்புகிறேன்.அவருக்கு திரும்பவும் எனது நன்றிகளை தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

திரு மஸ்தூக்கா அவர்களின் பின்னூட்டம் இதோ.

//நானும் 2 ஆண்டுகள் முன்பு வரை வலைப்பதிவு குறித்து ஒன்றும் அறியாமல் இருந்ததை 'நினைத்துப் பார்க்கிறேன்'.

எனது கட்டுரை தங்களைப் போன்ற பெரியவர்களுக்கு கூட கிரியா ஊக்கியாக அமைந்ததை 'நினைத்துப்பார்க்கிறேன்'

முதல் பதிவிலேயே நன்றியுடன் எம்மை நன்றி கூர்ந்துள்ள தங்கள் பெருந்தன்மையை 'நினைத்துப்பார்க்கிறேன்'

தங்கள் வலைப்பதிவு மென்மேலும் வளர்ந்து இணைய உலகில் தாங்கள் அடையப்போகும் புகழை 'நினைத்துப்பார்க்கிறேன்'.
தாங்கள் நினைத்துப்பார்க்கும் தங்கள் மலரும் நினைவுகள் அடுத்த தலைமுறையினருக்கு சிறந்த வழிகாட்டியாக அமையப்போகும் அற்புதத்தை 'நினைத்துப்பார்க்கிறேன்'.
தங்கள் பதிவும் பதிவுக்கு தாங்கள் சூட்டியிருக்கும் தலைப்பும் மிக அருமை. வாழ்த்துக்கள் அய்யா.
அன்புடன்
மஸ்தூக்கா// 

பின் பதிவு எழுதத் துவங்கிய புதிதில் என்னை ஊக்கப்படுத்திய நண்பர்கள் திரு சென்னைபித்தன் அவர்கள் திரு க.வாசுதேவன்  அவர்கள் 

மற்றும் சிட்னி வாழ் பொறியாளர் திரு N.பக்கிரிசாமி அவர்கள் ஆகியோரது பின்னூட்டங்களும், எனது அண்ணன் திரு வே.சபாநாயகம் அவர்கள் பின்னூட்டம் இடாவிட்டாலும் அவ்வப்போது எனது பதிவைப் படித்து மின்னஞ்சல்  மூலமாகவும் தொலைபேசி மூலமாகவும் கொடுத்த ஊக்கமும் எனக்கு உரமாக இருந்தது உண்மை. 

இந்த ஆண்டு மார்ச் 4 ஆம் நாள் முதல் மார்ச் 10 ஆம் நாள் வரை என்னை வலைச்சரம் ஆசிரியாக இருக்கப் பணித்த திரு சீனா அவர்களுக்கு நான் அவசியம் நன்றி சொல்லத்தான் வேண்டும். ஏனென்றால் அவர் தந்த அந்த பணியை செம்மையாய் செய்ய நான் அதிகம் உழைக்கவேண்டியிருந்தது.

அவர் அந்த பணியைத் தந்திராதிருந்தால் எனக்கு பல புதிய அறிய தகவல்கள் கிட்டியிருக்காது.மேலும் பல பதிவர்களிடமிருந்து பாராட்டும் கிடைத்திருக்காது. 

அனேகம் பேர் எனது பணியை பாராட்டியிருந்தாலும் எல்லாவற்றையும் இங்கே தர இயலாது என்பதால் இருவர் தந்த கருத்துக்களை மட்டும் இங்கே தருகிறேன். 

சிரித்துவாழவேண்டும் என்று விடைபெறும் நாளான  ஏழாம் நாள் வலைச்சரத்தில் நான் தந்த பதிவுக்கு திருமதி சசிகலா அவர்கள் தந்த பின்னூட்டம் எனது வலைச்சர ஆசிரியர் பணிக்குத் தந்த பாராட்டு சான்றிதழாகவே எண்ணுகிறேன்.  அது கீழே. 

//தகுந்த பாடலும் சிரிக்கவும் சிந்திக்கவும் வைத்த தங்கள் ஒரு வார ஆசிரியர் பணி சிறப்பு மீண்டும் ஒரு வாரம் தொடர்ந்தாலும் மகிழ்வோம். நன்றிங்க.//

"இந்த ஏழு நாட்களில் மக்கள் அறியவேண்டிய அரிய செய்திகளை எடுத்துச் சொன்னதற்கு தமிழ் உலகம் உங்களுக்கு மிகவும் நன்றி சொல்லவேண்டும்.’’ என்று சுப்பு தாத்தா என்கிற திரு சூர்யசிவா அவர்கள் என் மேல் உள்ள அன்பால் மிகைப்படுத்தி சொல்லியிருந்தாலும், அவரது பின்னூட்டம் என்னை மேலும் உற்சாகப் படுத்தியது நிஜம்.

என்னுடைய பதிவில் எது இதுபோல தொடரவேண்டும் என்று நினைக்க வைத்ததென்றால்  40 பதிவுகளாக  எழுதிய Boss கள்பல விதம் என்ற தொடர்தான். அதுதான் என்னை பல பதிவர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தியது என்பேன். 

கடைசியாக இந்த தொடர் பதிவை எழுதச் சொன்ன நண்பர் திரு திண்டுக்கல் தனபாலன் அவர்களுக்கு மனமார்ந்த நன்றி! அவர் சொன்னது போல் இந்த தொடரைத் தொடர ஆறு அன்பர்களை அழைக்க நினைத்தேன்.

ஆனால் இளைஞர்களுக்காக ஒரு வலைப் பதிவை நடத்தும் இளைஞர் திரு குட்டன், ஆறு பேரென்ன நூறு பேருக்கு சமம் என்பதால் அவரையே இந்த தொடர் பதிவை தொடர அழைக்கிறேன்!