வாடிக்கையாளர்களும் நானும் 16

ஸ்ரீஹரிகோட்டாவிலிருந்து, அந்த பொறியாளர் (கல்விக்கடன் பெற்ற

பயனாளி) ஒரு வாரத்திற்குள் ஒரு கேட்புக் காசோலையையும்

(Demand Draft) அத்துடன் ஒரு கடிதத்தையும் அனுப்பியிருந்தார்

என்றும் அவரது கடிதத்தைப் படித்ததும் எனக்கு ஆச்சரியம்

ஏற்பட்டது என்றும் சொல்லியிருந்தேன் அல்லவா. அதற்கு

காரணம் உண்டு.

பொதுவாக வங்கிகளில் கடன் பெற்றவர்கள் (நான் இங்கே

குறிப்பிடுவது எல்லோரையும் அல்ல) வங்கிக் கடனை ஒழுங்காக

குறிப்பிட்ட காலத்தில் திருப்பிக் கட்டுவதில்லை. மற்றவைகளுக்கு

கொடுக்கும் முன்னுரிமையை வங்கிக் கடனுக்குத் தருவதில்லை

என்பது மறுக்கமுடியாத, வருத்தப்படக்கூடிய உண்மை.  

வங்கியின் வட்டி விகிதம் குறைவு என்பதாலும், தவணைதவறிய கடன்களுக்கு வங்கிகள் அபராத வட்டி விதித்தாலும் அது வெளியே

வாங்கும் கடனுக்கான வட்டியைவிட குறைவு என்பதாலும்  

மெதுவாக சௌகரியப்படும்போது(!) கட்டிவிடலாம்  என

இருந்து விடுவதே அவ்வாறு செய்வதன் காரணம்

என நினைக்கிறேன்.  

மேலும் குறித்த நேரத்தில் கடனை திருப்பி செலுத்தாவிட்டால்,

தனியார் போல, வங்கியில் உடனே மேல் நடவடிக்கை

எடுக்கமாட்டார்கள், அப்படி எடுத்தாலும் அது நீதி மன்றம்

மூலம் தான் எடுப்பார்கள் என்பதால், அப்போது பார்த்துக்

கொள்ளலாம் என கடன் பெற்றோரில் சிலர் இருந்து விடுவதும்

வழக்கம்.

ஆனால் இந்த பயனாளியோ வழக்கத்துக்கு மாறாக நான்

தெரிவித்திருந்த தொகையை விட மும்மடங்கு தொகையை அனுப்பியிருந்தார்.

மேலும் அவரது கடிதத்தில் அந்த கடனை மூன்று

ஆண்டுகளுக்குள் அடைக்கவேண்டுமானால்,மாதம் எவ்வளவு கட்டவேண்டியிருக்கும் என்று கணக்கிட்டு வைக்குமாறும்,

ஒரு வாரத்தில் ஊருக்கு வரும்போது நேரில் வந்து அதை

தெரிந்துகொண்டு போவதாகவும் எழுதியிருந்தார்.

கடனை 72 மாதத்தவணையில் திருப்பி செலுத்தலாம் எனத்

தெரிவித்து இருந்தும், அவர் அதை 36 மாதங்களில் திருப்பிக்கட்ட

விரும்புவதாக எழுதியிருந்தைப் படித்ததும் எப்படி

ஆச்சரியம் வராமல் இருக்கும்?  

புதிதாய் வேலைக்கு சேர்ந்த இளைஞர்கள் பணியில் சேர்ந்தவுடன்

முதல் சம்பளத்தில் பெற்றோருக்கு கொடுத்தது போக

(அநேகம் பேர் அவ்வாறுதான் செய்கிறார்கள் என நினைக்கிறேன்.)

மீதியை தங்களுக்குத் தேவையானவைகளை வாங்க செலவிடுவதைப் பார்த்திருக்கிறேன். ஆனால் சம்பளத்தின் பெரும்பகுதியை முதலில்

வங்கிக்கு செலுத்த நினைத்தது அவர் தான் என எண்ணுகிறேன்.

அதனால்  எனக்கு அவர் மேல் ஒரு தனி மரியாதை ஏற்பட்டது

உண்மை.

அவர் கேட்டிருந்தது போல், மூன்று வருடங்களில் அந்த கடனை

முடிக்க மாதம் எவ்வளவு கட்டவேண்டும் எனக் கணக்கிட்டு

வைத்துவிட்டு, ஏன் அவ்வாறு விரைவாக கடனை முடிக்க

விரும்புகிறார் என அறிய அவரது வருகைக்கு காத்திருந்தேன்.

சொன்னதுபோல், மறுவாரம் அவர் கிளைக்கு வந்தார். அவரது

கடிதமும் கேட்புக் காசோலையும் கிடைத்ததை சொல்லி அவர்

முதல் சம்பளத்திலேயே கடனை அடைக்கத் தொடங்கியதை

பாராட்டினேன்.

பின்பு ’வங்கியின் விதிப்படி கல்விக்கடனை 72 மாதத் தவணையில்

திருப்பி செலுத்தலாம் என்று உள்ளபோது ஏன் 36  மாதங்களில்

அடைக்க விரும்புகிறீர்கள்?’ எனக் கேட்டபோது அவர் சொன்ன

பதில் நான் எதிர்பாராத ஒன்று.

தொடரும்