கடவுளின் நாடும் கடையடைப்பும்!

வங்கியில் என்னோடு பணிபுரிந்த நண்பர் ஒருவரின் மகளின் திருமணம் ஏப்ரல் 8 ஆம் நாள் (அதாவது நேற்று முன் தினம் ) கோழிக்கோட்டில் நடக்க இருந்ததால் அங்கு செல்லவேண்டியிருந்தது. நண்பர் முன்பே திருமண நாளை தொலைபேசியில் சொல்லியிருந்ததால், இரயிலில் போகவும் திரும்பி வரவும் பல நாட்களுக்கு முன்பே முன்பதிவு செய்துவிட்டேன்.



இரண்டு நாட்களுக்கு முன் அந்த நண்பர் திடீரென என்னைக் கூப்பிட்டு, ‘சார், இங்கு கேரளாவில் என் மகளின் திருமண நடக்க இருக்கின்ற நாளன்று ‘பந்த்’ அறிவித்திருக்கிறார்கள். காலை 6 மணி முதல் மாலை 6 மணி வரை ‘பந்த்’ அனுசரிக்கப்பட இருக்கிறது. நீங்கள் தான் இந்த மாநிலத்தில் பணிபுரிந்தவர் ஆயிற்றே. எனவே கவலைப்படவேண்டாம். உங்களது இரயில் காலை 4.30 மணிக்கே கோழிக்கோடு வந்துவிடுவதால் நீங்கள் தங்குவதற்கு நான் முன்பதிவு செய்திருக்கிற விடுதிக்கு வர தடை எதும் இருக்காது. இரயில் நிலையத்திற்கு எனது மகனே வந்து உங்களை அழைத்து வந்து விடுதியில் விட்டுவிடுவார்.’ என்றார்.

கடவுளின் நாடு (God’s own country) என சொல்லப்படுகின்ற கேரளாவில் 7 ஆண்டுகள் பணிபுரிந்தவன் என்பதால் இந்த ‘பந்த்’ எந்த விதத்தில் ஒரு சாமானியனை பாதிக்கும் என்று அறிந்தவன் நான். அப்போது எனது குடும்பம் சென்னையில் இருக்க நான் மட்டும் பணிபுரிந்த இடத்தில் தங்கி உணவகத்தில் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தேன்.

‘பந்த்’ அன்று உணவு கிடைக்காமல் எப்படி கஷ்டப்பட்டேன் என்பதையும் பின்னர் நண்பர்கள் (இந்த நண்பரும் அதில் அடக்கம்) உதவியால் எப்படி ‘ஜீவித்தேன்’ என்பதையும் கோட்டயம் மற்றும் கண்ணூர் ஆகிய ஊர்களில் பணிபுரிந்தபோது எனக்கு ஏற்பட்ட அனுபவம் பற்றி பின்னர் விரிவாக எழுதுவேன்.

ஏப்ரல் 7 ஆம் நாள் மாலை 5 மணி இரயிலில் புறப்பட ஆயத்தமானபோது என் மனைவி கூட கேட்டார் “ அங்கு ‘பந்த்’ இருக்கும்போது அவசியம் போய் கஷ்டப்படவேண்டுமா?” என்று கேட்டார். அதற்கு ‘ ஏழு ஆண்டுகள் ‘பந்த்’ களோடு பழக்கப்பட்டு அங்கு பணியாற்றிய நான், இந்த ஒரு நாளைக்காக பயப்படுவதா?’ என வீறாப்பாய் பேசிவிட்டு, போருக்குப் புறப்படும் வீரன் போல் பயணத்தை தொடங்கிவிட்டேன்!

கேரளாவில் பணிபுரியாதவர்கள் இதைப் படித்துவிட்டு “ ‘பந்த்’ எனப்படும் கடையடைப்புக்கு ஏன் கவலைப்படவேண்டும்?” என நினைக்கலாம். கேரளாவில் கடையடைப்பு என்பதை அரசியல் கட்சிகள் அறிவித்த பிறகு அன்று எந்த கடையையும் திறக்க யாருக்கும் துணிவு இருக்காது.

பேருந்துகள், தானிக்கள் (Auto) முதலியவை சுத்தமாக தங்களது சேவையை நிறுத்திக்கொள்ளும். உணவகங்கள் ஒன்று கூட திறந்திருக்காது. வங்கிகளில் அலுவலகங்களில் ஊழியர்கள் வருகையே இருக்காது. வாகனங்கள் எதுவும் ஓடாதபோது அவர்கள் எப்படி அலுவலகம் வரமுடியும்.

வங்கி மேலாளர்கள் மட்டும் நடந்து வந்து வங்கியைத் திறந்து வைப்பார்கள். சரியாக 10 மணிக்கு சொல்லி வைத்தாற்போல் தொலைபேசி மூலம் மிரட்டும் குரலில் ‘என்ன கடையடைப்பு எனத் தெரிந்தும் வங்கியைத் திறந்து வைத்திருக்கிறீர்கள்? நீங்கள் உடனே மூடுகிறீர்களா அல்லது நாங்கள் அங்கு வரவா?’ என மிரட்டல் வரும். சிலசமயம் கூட்டமாக வந்து மூட சொல்வதும் உண்டும். உடனே வட்டார/தலைமை அலுவகத்திற்கு தொலை அச்சு (Telex) அல்லது தொலைபேசி மூலம் விவரத்தை அறிவித்துவிட்டு வங்கியை மூடிவிட்டு திரும்புவர்.

காவல் துறை உட்பட அரசு இயந்திரம் கைகட்டி வேடிக்கை பார்க்கும். அரசு உதவிக்கு வராதபோது கடையை அல்லது அலுவலகத்தைத் திறந்து வைத்து வீணே வம்பை விலைக்கு வாங்க யாருக்கும்  தைரியம் இருக்காது.

உணவகத்தையே நம்பி இருப்பவர்கள் முதல் நாளே ரொட்டி, பழம் போன்றவைகள் வாங்கி வைத்துக்கொள்ளவேண்டும். நண்பர்கள் உள்ளோர் ஒரு நாள் முதல்வர் போல், அவர்களுடைய நண்பர்களின் ஒரு நாள் (ஏன் பல நாட்கள் கூட) விருந்தினராக மாறிக்கொள்ளவேண்டியதுதான். இல்லாவிடில் அந்த நாளில் உண்ணா நோன்பு இருக்கவேண்டியதுதான்!

இந்த கடையடைப்பை யார் எப்போது அறிவிப்பார்கள் என சொல்லமுடியாது. அது எந்த காரணத்திற்கும் இருக்கும். சிலசமயம் இந்த கடையடைப்பு மாநிலம் முழுதும் இருக்கும். சிலசமயம் குறிப்பிட்ட மாவட்டத்தில் மட்டும் இருக்கும். சிலசமயம் வட்ட (Taluk) அளவில் இருக்கும்.அவை 12 மணி நேரமோ அல்லது 24 மணி நேரமோ இருக்கும். பெரும்பாலும் இந்த கடையடைப்புக்கள் ஆளும் கட்சியை எதிர்த்து நடக்கும் ஆதலால் இவைகளை அறிவிப்போர் பெரும்பாலும் எதிர்க்கட்சிகளாய் இருப்பர்.போன மாதம் 14 ஆம் நாள் கூட கேரளாவில் கடையடைப்பு இருந்தது.

சில சமயம் பெயர் வெளியே தெரியாத கட்சிகள் கூட ஏதேனும் ஒரு காரணத்தை சொல்லி குறிப்பிட்ட நாளில் கடையடைப்பு இருக்கும் என்பார்கள். பொதுமக்களும் எந்த வித எதிர்ப்பையும் தெரிவிக்காமல் கடையடைப்பு முழுமையாய் வெற்றி பெற ஒத்துழைப்பார்கள்.

கடையடைப்புக்கு முதல் நாள் மறு நாளைக்குத் தேவையான ’சோம பானங்களை’ வாங்க மக்களின் கூட்டம் அவை விற்பனையாகும் கடை முன்னால் அலை மோதும். ‘பந்த்’ அன்றைக்கு மாநிலமே முடங்கிப்போய் இருக்கும்.

இந்த கடையடைப்பு எத்தனை தினக் கூலிக்காரர்களின் வருமானத்தை பாதிக்கும் என்றோ அரசுக்கும் மக்களுக்கும் எவ்வளவு இழப்பும் சங்கடமும் நேரும் என்றோ கடையடைப்புக்கு அறைகூவல் விடுவோர் யோசிப்பார்களா எனத் தெரியவில்லை.

கல்வியறிவு உடைய மாநிலமான கேரளாவில் எல்லோரும் ஏன் இதை எதிர்க்க தயங்குகிறார்கள் என்பது எனக்கு இன்னும் புரியவில்லை. சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் கேரள உயர் நீதி மன்றத்தில் இந்த கடையடைப்பை தடை செய்ய சிலர் அணுகியபோது கேரள உயர் நீதிமன்றமும் ‘ஹர்த்தால்’ செய்யக்கூடாது என தடை செய்தது. உடனே அங்குள்ள அரசியல் வாதிகள் அந்த பெயரை மாற்றி ‘பந்த்’ என அறிவித்து இன்னும் நடத்திக்கொண்டுதான் இருக்கிறார்கள்.

இதையெல்லாம் நினைத்துக்கொண்டே 8 ஆம் நாள் காலை 4.30 மணிக்கு கோழிக்கோடு போய் சேர்ந்தேன். என் நண்பரின் மகன் சொன்னதுபோல் வந்து என்னை அழைத்து சென்று தங்கும் விடுதியில் விட்டுவிட்டு திரும்ப வந்து திருமண நேரத்திற்கு அழைத்து செல்வதாக கூறி சென்றுவிட்டார். காலை 6 மணி ஆகவில்லையாதலால் ‘பந்த்’ ஆரம்பமாகவில்லை.

தங்கும் விடுதியில் காலை சிற்றுண்டி செலவில்லாமல் (Complimentary) கிடைத்ததால்(?) பசியோடு இருக்கவேண்டியிருக்கவில்லை. காலை 8 மணிக்கு எனது நண்பரே நேரில் வந்து ‘பயணம் சுகமாக இருந்ததா?” என விசாரித்துவிட்டு, திருமணம் அங்கிருந்து சிறிது தொலைவில் இருந்த மண்டபத்தில் காலை 10.30 மணிக்கு நடக்க இருப்பதாகவும் தனது சிற்றூந்து ஓட்டுனரை காலை 10 மணிக்கு என்னை அழைத்து செல்ல அனுப்புவதாகவும் சொன்னார்.

“இன்று ‘பந்த்’ ஆயிற்றே வாகனத்தை செல்ல அனுமதிப்பார்களா? அல்லது ஏதேனும் சிக்கல் இருக்குமா?” என கேட்டதற்கு ‘சார். இன்று பல திருமணங்கள் இங்கு நடக்க இருப்பதால், சிற்றூந்துகளில் ‘திருமணத்திற்கு’ என எழுதப்பட்ட தாட்கள் ஒட்டி சென்றால் ஒன்றும் செய்யமாட்டார்கள். எனவே கவலை வேண்டாம்.’ என சொல்லி சென்றார்.

அதுபோல் காலை 10 மணிக்கு என்னை அழைத்து செல்ல ஓட்டுனர் வந்தார். அவருடன் ‘தைரியமுடன்’ மண்டபத்திற்கு சென்றேன். ஊரே துடைத்துவிட்டதுபோல் இருந்தது. அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக சிலர் நடந்து செல்வதை பார்க்க முடிந்தது. மண்டபத்தில் இருந்த வாகனங்கள் அனைத்திலும் ‘திருமணத்திற்கு’ என எழுதப்பட்ட தாட்கள் ஒட்டப்பட்டிருந்தன.

திருமணம் நல்லபடியாக முடிந்ததும் மணமக்களை வாழ்த்திவிட்டு வயிராற கல்யாண சாப்பாட்டை சாப்பிட்டுவிட்டு நண்பரிடம் சொல்லிக்கொண்டு கிளம்பினேன். நான் தங்கியிருந்த விடுதிக்கு திரும்பவும் அந்த ஓட்டுனரே கொண்டுவந்து விட்டார்.இருப்பினும் திரும்ப பத்திரமாக அறை திரும்பும் வரை உள்ளுக்குள் லேசான நடுக்கம் தான்.

ஏனெனில் பல ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் இதே கோழிக்கோட்டில் ஒரு மருத்துவர் ஒரு அவசர சிகிச்சை செய்ய ஒரு ‘பந்த்’ நாளன்று தனது சிற்றூந்தில் மருத்துவர் என எழுதிக்கொண்டு சென்றபோது, யாரோ ஒரு புண்ணியவான் ஒரு பெரிய கல்லை அவர் மேல் வீச அது அவரது தலையில் பட்டதால் அவர் ஆழ்மயக்க (Coma) நிலைக்கு சென்றது ஏனோ என் நினைவில் வந்து மிரட்டியது.

மாலை 5-15 மணிக்கு சென்னை திரும்பும் இரயிலில் முன்பதிவு செய்திருந்தேன். அதே ஓட்டுனரே வந்து என்னை இரயில் நிலையத்தில் விட்டு சென்றார். நல்ல வேளையாக இரயில் குறிப்பிட்ட நேரத்திற்கு வந்தது. அதில் ஏறி அமர்ந்தவுடன் தான் நிம்மதி வந்தது. மறுநாள் காலை அதாவது நேற்று சௌகரியமாக சென்னை வந்து சேர்ந்தேன்.

என்னுள் இருக்கும் கேள்வி இதுதான். எப்போது மக்கள் பொங்கி எழுந்து இந்த கட்டாய கடையடைப்பை நிறுத்தப்போகிறார்கள்? சீக்கிரம் அவர்கள் செய்வது நல்லது. இல்லையெனில் God will disown his own country!

நீங்கள் என்ன சொல்கிறீர்கள்?