ஏமாற்றுவதும் ஒரு கலைதான்! 29

முன்பெல்லாம் பொது மக்கள் இரண்டு பேரைக் கண்டால் ஓடி ஒளிவார்கள். ஒருவர் வங்கி மேலாளர். மற்றவர் ஆயுள் காப்பீட்டு கழக முகவர். வங்கிகள் நாட்டுடைமை ஆக்கப்படுவதற்கு முன் மக்களிடமிருந்து வைப்புகளைப் பெற கடும்போட்டி இருக்கும். அதனால் வங்கி மேலாளர்கள் யாரை எங்கு கண்டாலும் ‘நீங்கள் ஏன் எங்கள் வங்கியில் ஒரு சேமிப்பு கணக்கு தொடங்கக் கூடாது?’ என நச்சரிப்பார்கள்.



அதுபோல் ஆயுள் காப்பீட்டு முகவர்களும் தங்களிடம் ஒரு ‘பாலிசி’ எடுக்க சொல்லி தொடர்ந்து வந்து கேட்டுக்கொண்டு இருப்பார்கள்.அவர்களிடமிருந்து தப்பிக்க பலர் அநேக பொய்களை சொல்லி சமாளிப்பதுண்டு.

வாடிக்கையாளர்களை தங்கள் வங்கிக்கு கொண்டுவர தனியார் வங்கிகள் அவைகள் நாட்டுடமையாகுவதற்கு முன் தங்கள் மேலாளர்களை ரோட்டரி மற்றும் லயன் சங்களில் உறுப்பினராக சேர அனுமதித்தார்கள். ஏனெனில் அதில் சேர்ந்தால் அங்கிருக்கும் மற்ற உறுப்பினர்கள் அறிமுகம் கிடைக்கும். அவர்கள் மூலம் புதிய வணிகம் பெறலாம் என்பதால் தான்.

வங்கிகள் நாட்டுடைமையாக்கப்பட்ட பின்னும், வங்கி மேலாளர்கள் அந்த மாதிரி சேவை சங்கங்களில் சேர அனுமதிக்கப்பட்டார்கள். எங்கள் வங்கியில் நான் மேலாளரானபோது ரோட்டரி சங்கத்தில் சேர அனுமதி கேட்டபோது எனக்கும் அனுமதி கிடைத்தது. ஆனால் என்னைப் பொறுத்தவரையில் அப்படி ஏதேனும் புதிய வணிகம் கிடைத்ததா என்றால் இல்லை என்றே சொல்லலாம்.

நான் அங்கு சேர்ந்தவுடன் வழக்கம்போல் அந்த சங்கத்தில் ஒவ்வொரு திங்களன்றும் நடக்கும் கூட்டத்திற்கு சென்று வந்தேன்.எல்லோரிடமும் பழகிய பின் ஒன்றைத் தெரிந்துகொண்டேன். இது போன்ற சங்கங்களில் சேருவதால் வங்கிக்கு எந்த பயனும் இல்லை என்பதுதான் அது. .

எனவே அந்த சங்க உறுப்பினர்கள் யாரிடமும் எங்கள் வங்கியில் கணக்கைத் தொடருங்கள் என்றோ, வைப்புகள் (Deposits) தாருங்கள் என்றோ கேட்கவில்லை. காரணம் எல்லோரும் கடன் வாங்கத் தயாராக இருந்தார்களே ஒழிய வைப்புகள் வைக்க தயாராக இல்லை என்பதுதான்!

இப்போதெல்லாம் பொது மக்களே தங்களது தேவைகளுக்காக வங்கியை நாடி செல்வதாலும், தனியார் நிறுவனங்கள் தங்கள் ஊழியர்களின் மாத சம்பளத்தை வங்கிகள் மூலமாகவே தருவதாலும் வங்கி மேலாளர்கள் முன் போல் அலைவதில்லை. மக்களும் அவர்களைக் கண்டு ஒதுங்குவதில்லை.

முன்னர் வங்கி மேலாளர்களையும், ஆயுள் காப்பீட்டுக்கழக முகவகளையும் தவிர்க்க நினைத்த மக்கள், இப்போது தவிர்க்க நினைப்பது குறுகிய காலத்தில் பணம் தருவதாக (!) சொல்லப்படும் திட்டங்களான பொன்ஃஜி‌ திட்டங்களில் சேர அழைக்கும் முகவர்களைத்தான்.

உண்மையில் இவர்களைக் கண்டு நாம் விலகத்தேவையில்லை. அவர்களிடம் அவர்கள் பேசுவதுபோலவே சாதுர்யமாக பேசி அவர்கள் விரிக்கும் வலையில் விழாமல் இருப்பதே புத்திசாலித்தனம்.

இது போன்ற திட்டங்களில் சேர முகவர்கள் பலமுறை என்னை அணுகியதுண்டு. ஆனாலும் நான் அவர்களுக்கு ‘கழுவிய மீன்களில் நழுவிய மீனாக’ இருந்தேனே ஒழிய அவர்களது வலையில் வீழ்ந்ததில்லை.

முதலில் ஒன்றைத் தெரிந்துகொள்ளவேண்டும். இது போன்ற திட்டங்களை நம்மிடம் விளக்க வரும் அநேக முகவர்களுக்கு அந்த திட்டத்தை பற்றி முழுமையாய் தெரியாது. அவர்களில் பலர் சுற்றுலா செல்லும் இடங்களில் உள்ள வழிகாட்டி போன்றவர்கள் தான். ஒரே பொருளை பற்றி தாங்கள் படித்த அல்லது தங்களுக்கு சொல்லப்பட்ட செய்திகளை, கிளிப்பிள்ளை போல் சொல்வார்களே தவிர அதற்கு மேல் சொல்லத் தெரியாது.

அவர்கள் சொல்வதை கூர்ந்து கேட்டு அவைகளை பகுப்பாய்வு செய்து மேற்கொண்டு விளக்கங்களை கேட்டால் அவர்களால் நிச்சயம் பதில் சொல்ல இயலாது. அதற்காக எல்லா முகவர்களும் அப்படித்தான் என்று சொல்ல விரும்பவில்லை.

ஒன்றை மட்டும் நினைவில் கொள்ளவேண்டும். விழிப்புடன் இருந்தால் நம்மை யாரும் ஏமாற்றமுடியாது. எனக்கு முதன் முதல் ஏற்பட்ட அனுபவம் தேக்கு மர திட்டத்தில் சேர என்னை அணுகிய முகவரிடமிருந்துதான்.

அப்போது சேலத்தில் வங்கியில் முது நிலை மேலாளராக பணியாற்றிக் கொண்டிருந்தேன். ஒரு நாள் காலை சுமார் 11 மணி அளவில் ஒருவர் உள்ளே வரலாமா எனக் கேட்டு வந்தார். வந்தவரை உட்கார சொல்லிவிட்டு ‘என்ன வேண்டும்?’ எனக் கேட்டதற்கு தான் தேக்கு மர திட்டத்தை அப்போது பிரபலப்படுத்திக் கொண்டிருந்த ஒரு நிறுவனத்தின் முகவர் என்றும், அதைப்பற்றி விளக்கி அதில் சேர கேட்டுக்கொள்ள வந்திருப்பதாகவும் சொன்னார்.

அவர் வந்த நேரம் வங்கியின் வணிக நேரம் என்பதால் வங்கி நேரம் முடிந்தபின் அதாவது மாலை 5 மணிக்கு மேல் வர சொன்னேன். அவர் வரமாட்டார் என நினைத்திருந்தேன். ஆனால் அவர் சரியாக மாலை 5  மணிக்கு திரும்பவும் வந்தார்!




தொடரும்