பெருமை முயற்சி தரும்!

நண்பர் திரு சென்னை பித்தன் அவர்கள் 08-07-2015 அன்று அவரது வலைத்தளத்தில் தமிழ்மணமும்,எதிர்மறை வாக்கும்! என்ற தலைப்பில் ஒரு கருத்தை வெளியிட்டிருந்தார்.



வலைப்பூவில் தமிழில் தான் எழுதுகிறோமா என்று அவர் யோசித்துப் பார்த்தபோது தொடக்க காலத்தில் இயன்ற அளவு வேற்று மொழிக் கலப்பின்றி எழுதி வந்ததாகவும் பின்னர் .தெரியாத சொற்கள் வரும்போது ஆங்கிலச் சொல்லுக்கு இணையான தமிழ் சொல்லைத் தேடிப் பயன் படுத்தியதாகவும் காலப்போக்கில் அந்நிலை மாறி மொழிக்கலப்பை ஏற்றுக் கொண்டு விட்டதாகவும் எழுதியிருந்தார்.

எனவே பதிவர்கள் வலைப்பூவில் பிறமொழி கலப்பின்றி எழுத முற்படவேண்டும் என்றும் அதற்கு உடன்படுவோர் வலைப்பூவில் எழுதும்போது மொழிக்கலப்பு செய்தால் அதற்கு தண்டனையாக அவர்களது பதிவிற்கு யாரேனும் ஒருவர் தமிழ் மணத்தில் எதிர்மறை வாக்களித்து பின்னூட்டத்தில் மொழிக்கலப்பைச் சுட்டிக்காட்டுவதை ஏற்க வேண்டும் என்றும் எழுதியிருந்தார்.

இதற்கு உடன்படுவோர் தங்கள் வலைப்பூவின் பெயருக்குக் கீழ் ”தனித் தமிழ் வலைப்பூ”என்று சேர்த்தால் அது ஒரு அடையாளமாக இருக்கும் என்றும் இந்த உரத்த சிந்தனையை செயல்படுத்த இயலுமா என்ற கேள்வியையும் அவ்வாறெனில் அதை எவ்வாறு என்பதெல்லாம் நம்முடைய யோசனைக்கு விடுவதாகவும் எழுதியிருந்தார்.

அதற்கு பின்னூட்டமிட்ட நான் இவ்வாறு கூறியிருந்தேன். .

"இது உரத்த சிந்தனை மட்டுமல்ல சிறந்த சிந்தனையும் கூட. முதலில் பிறமொழிக் கலப்பு வேண்டாம் என்பதை அழுத்தி சொல்வோம். எதிர்மறை வாக்குகள் தருவதை சிறிது காலம் அவகாசம் கொடுத்து செயல்படுத்துவது நல்லது. ஏனெனில் திடீரென பிறமொழிக் கலப்பில்லாமல் எழுத பலருக்கு கடினமாய் இருக்கும்."


திரு சென்னை பித்தன் அவர்களது பதிவில் எனது விரிவான கருத்தை தந்தால் அது நீண்டு போகும் என்பதால் தனியாக தர நினைத்ததன் விளைவே இந்த பதிவு.

கடந்த 40-50 ஆண்டுகளில் நம்மையறியாமல் ஆங்கிலத்தை கலந்து பேசிக்கொண்டு தமிழில் பேசிக்கொண்டிருப்பதாக நாம் நினைத்துக்கொண்டு இருக்கிறோம். அதனால்தான் அப்படியே எழுதிக்கொண்டும் இருக்கிறோம். அதற்கு முன்பு வடமொழி சொற்களைக் கலந்து பேசிக் கொண்டிருந்தோம்.

1967 ஆம் ஆண்டுக்குப் பிறகு தமிழோடு நீக்கமற நிறைந்திருந்த வடமொழி சொற்களை பயன்படுத்தாமல் அதற்கு ஈடான தமிழ் சொற்களை, எடுத்துக்காட்டாக ‘சர்வகலாசாலை’ என்பதை பல்கலைக்கழகம் என்றும், ‘உப அத்யட்சகர்’ என்பதை துணைவேந்தர் என்றும் ‘மகா கனம்’ என்பதை மாண்புமிகு என்றும் ‘அபேட்சகர்’ என்பதை வேட்பாளர் என்றும் ‘மந்திரி சபை’ என்பதை அமைச்சரவை என்றும் ‘சமேதர’ என்பதை உடனுறை என்றும் உபயோகிக்க தொடங்கினோம்.

ஆனால் அதே நேரத்தில் தேவையில்லாத இடங்களில் சரியான தமிழ் சொற்கள் இருந்தும் ஆங்கிலத்தை கலக்க தொடங்கியதால் இப்போது நாம் தமிழ் பேசுவதாக எண்ணிக்கொண்டு ஆங்கிலம் கலந்த தமிழை பேசிக்கொண்டிருக்கிறோம்.

நான் 1968 ஆம் ஆண்டு புது டில்லியில் பணியாற்றிக் கொண்டிருந்தபோது என்னோடு புது தில்லியில் ‘கரோல் பாக்’ கில் இருந்த உண்டுறை விடுதியில் என்னோடு தங்கியிருந்த எனது அறை நண்பர் ஒருவர் சொன்ன ஒரு நிகழ்வு பற்றி இன்றைக்கு நினைத்தாலும் சிரிப்போடு வருத்தமும் வருகிறது.

அவரும் அவரோடு பணிபுரியும் தமிழர் ஒருவரும் மைய அரசின் தலைமை செயலகத்திற்கு செல்ல ஆர்ய சமாஜ் சாலையில் இருந்த பேருந்து நிறுத்தத்தில் நின்றுகொண்டிருந்தார்களாம்.அப்போது வந்த பேருந்தில் அமர்ந்திருந்த பெண்ணைப் பார்த்து எனது அறைத் தோழரின் நண்பர் ‘தமிழில்’ ஏதோ சொன்னாராம். அதை காதில் வாங்கிய அந்த பெண் அவரை இந்தியில் திட்டியிருக்கிறார்.

உடனே அந்த நண்பர் என் நண்பரிடம் ‘நான் தமிழில் சொன்னது எப்படி எந்த பெண்ணுக்குப் புரிந்தது?’ என கேட்டாராம். அதற்கு என் நண்பர் சொன்னாராம்.’ நீ எங்கப்பா தமிழில் சொன்னாய். அந்த சிந்தி லேடி பியூட்டிபுல் இல்லை? என்றல்லவா சொன்னாய். அதனால் அந்த பெண் புரிந்துகொண்டு உன்னை திட்டியிருக்கிறார்.’ என்று.

இந்த தமிங்கல (தமிழ் + ஆங்கிலம்) மொழி பயன்பாட்டை நிறுத்தாவிடில் வருங்கால தலைமுறையினருக்கு இந்த கலப்பின(!) தமிழ் தான் தமிழ் என்றாகும் ஆபத்து ஏற்பட வாய்ப்புண்டு என்பதை உணர்ந்த தமிழ் ஆர்வலர்கள் இதை தடுக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்டதுண்டு.

அவர்கள் சிலரின் முயற்சியால், 70 களில் கோவையில் வணிக நிறுவனங்கள் எல்லாம் நல்ல தமிழில் பெயர் பலகையை வைக்க தொடங்கினார்கள். ஆங்கிலத்தில் உள்ள சொற்றொடரை அப்படியே தமிழில் எழுத்துப் பெயர்ப்பு (Transliteration) செய்யாமல் அதற்கு இணையான தமிழ் சொற்களை பயன்படுத்தினார்கள். எடுத்துக்காட்டாக ‘பேக்கரி’ என எழுதாமல் ‘அடுமனை’ என்றும் ‘லிட்’ (லிமிட்டட்)
என்பதை ‘வ.து’ (வரையறுக்கப்பட்டது ) என்றும், ‘ஸ்டேஷனரி மார்ட்’ என்பதை ‘எழுதுபொருள் அங்காடி’ என்றும் எழுத ஆரம்பித்தார்கள். ஆனால் ஏனோ இந்த முறை தமிழகம் முழுதும் கடைபிடிக்கப்படவில்லை என்பது வருத்தப்படக்கூடிய ஒன்று.

சென்னையில் கூட மாநகராட்சியின் ஆணைக்கிணங்க ஆங்கிலத்தோடு தமிழிலும் பெயர் பலகை வைக்க ஆரம்பித்தார்கள். ஆனால் ஆட்சி மாற்றம் ஏற்பட்டதும். அதுவும் மறைந்துவிட்டது.

தமிழில் எழுதவேண்டும் என்பதற்காக எல்லாவற்றையும் மொழி பெயர்த்து எழுதவேண்டியதில்லை. தமிழில் இல்லாத சொற்களுக்கு ஈடான தமிழ் சொற்களை புதிதாய் தோற்றுவித்து உபயோகிக்கலாம். எடுத்துக்காட்டாக Computer என்பதை கணினி என்றும் Internet என்பதை இணையம் என்றும் Blog என்பதை வலைப்பதிவு என்றும் சொல்வதைப்போல. முடியாத இடங்களில் ஆங்கிலத்திலோ அல்லது மற்ற மொழிகளில் உள்ளதை அப்படியே பயன்படுத்தலாம்.

இதை அரசின் தமிழ் வளர்ச்சி துறையோ அல்லது குறிப்பிட்ட குழுவோ செய்யும் என எண்ணாது பதிவர்களாகிய நாம், திரு சென்னை பித்தன் அவர்கள் சொன்னதுபோல் வலைப்பூவில் பிறமொழி கலப்பின்றி எழுத முற்படுவோம்.
அப்படி உடனே எழுத முடியாதவர்களுக்கு எதிர்மறை வாக்கு அளிக்காமல் அவர்களது பதிவுக்கு தரும் பின்னூட்டத்தில் மொழிக்கலப்பைச் சுட்டிக்காட்டலாம்.

சரியான தமிழ் சொற்கள் தெரியாவிடில் இணையத்தில் உள்ள எத்தனையோ ஆங்கில தமிழ் அகராதிகளை பார்த்து எழுதலாம். சிறிது முயற்சி செய்தால் திரு சென்னை பித்தன் அவர்களின் எண்ணம் ஈடேறும்.

என்னைப் பொறுத்தவரை முடிந்த அளவு பிற மொழிக் கலப்பின்றி எழுதிக்கொண்டு இருக்கிறேன்.


அருமை உடைத்தென்று அசாவாமை வேண்டும்
பெருமை முயற்சி தரும்

என்ற குறள் சொல்லும் வழியில் பதிவுலக நண்பர்கள் அனைவரும் பிற மொழிக் கலப்பின்றி எழுத இன்றே முயற்சிப்போம்.