இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு போராட்டம்.3

1947 ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் திங்கள் 15 ஆம் நாள் ஆங்கிலேய ஆட்சியிலிருந்து இந்தியா விடுதலை பெற்ற பிறகு மய்ய மற்றும் மாநில அரசுகள் காங்கிரஸ் கட்சியின் கட்டுப்பாட்டிற்கு வந்தன. அப்போது மய்ய அரசு இந்தியை இந்தி பேசாத மக்களின் மீது திணிக்க எல்லா முயற்சியையும் மேற்கொண்டது.



இதைப்பற்றி மேலும் அறியு முன்பாக இந்தியாவின் பொது மொழியாக எது இருக்கவேண்டும் என்று அரசமைப்பு சட்டப் பேரவை (Constituent Assembly of India) யில் நடந்த விவாதம் பற்றி தெரிந்துகொள்வது நல்லது.

ஆங்கிலேய அரசு இந்தியாவுக்கு விடுதலை அளிக்கும் நிலையில் இருந்ததால் இந்தியாவுக்கான வரைவு அரசியலமைப்பை (Draft Constitution) உருவாக்குவதற்காக அரசமைப்பு சட்டப் பேரவை தோற்றுவிக்கப்பட்டது. 208 உறுப்பினர்களைக் கொண்ட அந்த அரசமைப்பு சட்டப் பேரவை இந்தியா பாகிஸ்தான் பிரிவினைக்கு முன்பு முதன் முதலாக 1946 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் திங்கள் 9 ஆம் நாள் கூடியது.

இரண்டு ஆண்டுகள் 11 மாதங்கள் 18 நாட்கள், 11 முறை 166 நாட்கள் கூடிய அந்த பேரவை 1950 ஆம் ஆண்டு சனவரித் திங்கள் 24 ஆம் நாள் தனது கடைசி கூட்டத்துடன் முடித்துகொண்டது. அந்த பேரவையின் தலைவராக பீகாரை சேர்ந்த டாக்டர் இராஜேந்திர பிரசாத் அவர்களும், துணைத் தலைவராக வங்காளத்தை சேர்ந்த திரு ஹரிந்திர குமார் முகர்ஜீ என்பவரும் இருந்தார்கள்.

(நாடு விடுதலை அடைந்த பிறகு டாக்டர் இராஜேந்திர பிரசாத் அவர்கள் குடியரசுத் தலைவராகவும் திரு ஹரிந்திர குமார் முகர்ஜீ அவர்கள் மேற்கு வங்கத்தின் ஆளுநராகவும் ஆனார்கள்.)

இந்த அரசமைப்பு சட்டப் பேரவையில் அரசியலமைப்பு சட்டங்களை உருவாக்குவதற்காக 15 க்கும் மேற்பட்ட குழுக்கள் (Committees) அமைக்கப்பட்டன. அவைகள் தந்த சிபாரிசுகள் வரைவுக்குழுவின் தலைவரான டாக்டர் அம்பேத்கார் அவர்களால் விரிவான வரைவு அரசியலமைப்பு (Detailed Draft constitution) தயாரிக்கப்பட்டு பொது மக்களின் விவாதத்திற்காக வெளியிடப்பட்டு பின்னர் பேரவையில் விவாதிக்கப்பட்டு திருத்தங்கள் ஏற்கப்பட்டு நிறைவேற்றப்பட்டன.

1950 ஆம் ஆண்டு இந்தியா குடியரசாக ஆனதும், முதல் பொதுத்தேர்தல் நடக்கும் வரை அதாவது 1952 ஆம் ஆண்டு வரை அரசமைப்பு சட்டப் பேரவை (Constituent Assembly of India) பாராளுமன்றமாக மாற்றப்பட்டு அதன் முதல் அவைத்தலைவராக திரு G.V.மாவ்லங்கர் அவர்கள் ஆனார்கள்.

(இதுபற்றி மேலும் விரிவாக எழுதினால் பதிவு நீண்டு விடும் என்பதால் இத்தோடு குறைத்துக்கொள்கிறேன்)

இந்தியாவுக்கான பொது மொழி பற்றி அரசமைப்பு சட்டப் பேரவை விவாதிக்க இருக்கும்போதே, 1948 ஆம் ஆண்டு திரு ஓமந்தூர் இராமசாமி ரெட்டியார் தலைமையில் இருந்த காங்கிரஸ் அரசு பள்ளிகளில் திரும்பவும் இந்தி பாடத்தை கட்டாயமாக்கியது.

அதே ஆண்டு ஜூலை 17 ஆம் நாள் சென்னையில் தந்தை பெரியார் அவர்கள் கூட்டிய இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு மாநாட்டை திரு.வி.க அவர்கள் தொடங்கி வைக்க திரு மறைமலை அடிகளார் தலைமை ஏற்று நடத்தினார்கள்.அந்த மாநாட்டில் அறிஞர் அண்ணா அவர்களும் சிலம்புச்செல்வர் ம.பொ.சி அவர்களும் உரையாற்றினார்கள்.

பேராசிரியர் இலக்குவனார் அவர்களும் அதே ஆண்டு ஆகஸ்ட் திங்கள் 1 ஆம் நாள் இன்னொரு இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு மாநாட்டைதலைமை தாங்கி நடத்தினார்கள்.

இதற்கிடையே திராவிடர் கழகம் 1948 மற்றும் 1949 ஆம் ஆண்டுகளில் பள்ளிகளின் முன்பு அநேக இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு போராட்டம் நடத்தியதால் பல்லாயிரக்கணக்கான ஆர்ப்பாட்டக்காரர்கள் கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் அடைக்கப்பட்டார்கள்.

அப்போது இந்தியாவின் Governor General ஆக இருந்த திரு ராஜாஜி அவர்கள் 1948 ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் திங்கள் 27 ஆம் நாள் சென்னை வந்தபோது திராவிடர் கழகம் இந்தி திணிப்பை எதிர்க்கும் முகமாக அவருக்கு கருப்பு கொடி காட்டி ஆர்ப்பாட்டம் நடத்தியது. அதே ஆகஸ்ட் 27 ஆம் நாள் தந்தை பெரியார் அவர்களும் அறிஞர் அண்ணா அவர்களும் கைது செய்யப்பட்டார்கள்.

ஆனால் அரசு தனது நிலையை மாற்றிக் கொள்ளாததால் பள்ளிகளில் இந்தி தொடர்ந்து கட்டாய பாடமாகவே இருந்தது. இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு போராட்டமும் தொடர்ந்து நடந்துகொண்டு இருந்தது. திரும்பவும் டிசம்பர் 18 ஆம் நாள் தந்தை பெரியார் அவர்களும் மற்ற திராவிட கழக தலைவர்களும் கைது செய்யப்பட்டனர்.

அதற்கு பிறகு இந்தியை விருப்ப பாடமாக வைப்பதில் அரசுக்கும், ஆர்ப்பாட்டக்காரர்களும் ஏற்பட்ட ஒத்திசைவால் (Compromise) அரசு ஆர்பாட்டக்காரர்கள் மேல் எடுக்கப்பட்ட சட்ட நடவடிக்கைகளை நிறுத்திக்கொண்டது. ஆர்ப்பாட்டக்காரர்களும் தங்களது போராட்டத்தை விலக்கிக் கொண்டார்கள்.

இதற்கிடையே அரசமைப்பு சட்டப் பேரவை (Constituent Assembly of India) யில் இந்தியாவுக்கான பொது மொழி பற்றி 1949 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் திங்கள் 12 ஆம் நாள் முதல் 14 ஆம் நாள் வரை முக்கியத்துவம் வாய்ந்த காரசாரமான விவாதங்கள் நடைபெற்றன.

நாட்டிற்கான தேசிய மொழி பற்றியும் அரசியலமைப்பு எந்த மொழியில் இருக்கவேண்டும் என்பது பற்றியும், அவையின் நடவடிக்கைகளை எந்த மொழியில் நடத்தப்படவேண்டும் என்பது பற்றியும், விவாதிக்கப்பட்டன.

இந்தி பேசும் மாநிலங்களை சேர்ந்த உறுப்பினர்களான திருவாளர்கள் அல்கு ராய் சாஸ்த்ரி, ஆர்.வி துலேகர் பாலகிருஷ்ண சர்மா , புருஷோத்தம தாஸ் டாண்டன் , பாபு நாத் குகா, ஹரி விநாயக் படாஸ்கர், சேத் கோவிந்தா தாஸ் ஆகியோர் இந்தியை மட்டும் தேசிய மொழியாக்க பல இந்திக்கு ஆதரவான சட்ட முன் வரைவு திருத்தபட்டியலை (Amendments) கொண்டு வந்து தீவிரமாக வாதாடினார்கள்.

அதிலும் 1946 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் திங்கள் 10 ஆம் நாள் திரு ஆர்.வி துலேகர் (R,V.Dhulekar) சொன்னது எந்த அளவுக்கு தீவிரமானது என்பதை கீழே உள்ள அவரது உரையில் காணலாம்.

"People who do not know Hindustani have no right to stay in India. People who are present in this House to fashion a Constitution for India and do not know Hindustani are not worthy to be members of this Assembly. They had better leave."

இந்துஸ்தானி அறியாதவர்கள் இந்தியாவிலேயே இருக்க தகுதியற்றவர்கள் என்று சொல்லும் அளவுக்கு அவர் எந்த அளவுக்கு இந்தி வெறியராக இருந்தார் என்பதற்கு இதைவிட வேறு சான்று வேண்டுமா என்ன?

இந்தி ஆதரவாளர்களிடையே இரு பிரிவுகள் இருந்தன. இந்தி மட்டுமே தேசிய மொழியாக இருக்கவேண்டும் என்ற பிரிவில் திருவாளர்கள் புருஷோத்தம தாஸ் டாண்டன், ரவி சங்கர் சுக்லா, சம்பூர்ணானந்த், கே.எம்.முன்ஷி ஆகியோரும், உருது கலந்த இந்துஸ்தானியே இருக்கவேண்டும் என்ற பிரிவில் திரு ஜவஹர்லால் நேரு மற்றும் திரு அபுல் கலாம் ஆசாத் ஆகியோரும் இருந்தார்கள்.

இந்தி தேசிய மொழியாவதை தென்னகத்தை சேர்ந்த திருமதி க.துர்கா பாய் திருவாளர்கள் டி.டி கிருஷ்ணமாச்சாரி, டி.ஏ.இராமலிங்கம் செட்டியார், என்.ஜி.ரங்கா,என்.கோபாலசாமிஐய்யங்கார்,மற்றும் எஸ்.வி.கிருஷ்ணமூர்த்தி ராவ் ஆகியோர் எதிர்த்து ஆங்கிலேமே அரசு மொழியாக நீடிக்க வாதாடினார்கள்.

அதே சமயத்தில் தமிழ்தான் இந்தியாவின் ஆட்சி மொழியாகவேண்டும் என்று ஒரு தமிழர் வாதிட்டது எவ்வளவு பேருக்கு தெரியும்?

அவர் யார் என அறிய அடுத்த பதிவு வரை காத்திருங்கள்.


தொடரும்