இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு போராட்டம்.17

இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு போராட்டத்தை நசுக்க இரும்புக் கரம் கொண்டு அடக்குவதாக நினைத்து அப்போதைய முதல்வர் திரு பக்தவத்சலம் அவர்கள் காவல்துறையை கட்டவிழ்த்து விட்டதால் காவல்துறை மாணவர் ஊர்வலங்கள் மீது தடியடி மற்றும் துப்பாக்கிச் சூடு நடத்த அது நிலைமையை மேலும் மோசமாக்கியது.



நிலைமையை கட்டுக்குள் கொண்டுவருவதாக எண்ணி துணை இராணுவத்தை முதல்வர் திரு பக்தவத்சலம் அவர்கள் அழைத்தது, எரிகின்ற தீயில்எண்ணையை ஊற்றியதுபோல் ஆகி, அதனால் கலவரங்கள் தமிழகம் முழுதும் பரவி தீவைப்பு, பொதுச்சொத்து அழிப்பு என பெருகின.

காவலர்களின் கடும் நடவடிக்கைகளால் ஆத்திரமடைந்த மக்கள் ஒரு காவல்துறை ஆய்வாளர் உட்பட இரு காவலர்களைத் தீயிட்டு கொன்ற நிகழ்வும் அப்போது நடைபெற்றது.

அதே சமயம் போராட்டத்தில் ஈடுபட்ட அய்யம்பாளையம் திரு வீரப்பன், கீரனூர் திரு முத்து, மயிலாடுதுறை திரு சாரங்கபாணி, விருகம்பாக்கம் திரு அரங்கநாதன் கோடம்பாக்கம் திரு சிவலிங்கம் ஆகியோர் தங்கள் மீது கல்லெண்ணெயை (Petrol) ஊற்றிக்கொண்டு தீவைத்து தற்கொலை செய்துகொண்டார்கள்.

1964 ஆம் ஆண்டு தீக்குளித்து மாண்ட அரியலூர் மாவட்டம் கீழப்பழூர் திரு சின்னைசாமியையும் சேர்த்து இந்தி திணிப்பை எதிர்த்து தங்களையே தீயிற்கு இரையாக்கியோரின் எண்ணிக்கை மட்டும் ஆறு ஆகும்.

இதோடு திருவாளர்கள் தண்டபாணி,முத்து, சண்முகம் ஆகிய மூன்று போராளிகள் நஞ்சு அருந்தி தற்கொலை செய்துகொண்டார்கள். வெளியுலகிற்கு தெரிந்த தகவல்கள் இவ்வளவுதான். இன்னும் முகம் தெரிய போராளிகள் பலர் தங்களின் இன்னுயிரை பலி கொடுத்திருக்கலாம்.

இரண்டு வாரங்களுக்குமேல் நடந்த அந்த கலவரங்களில் மட்டும் 70 பேர் இறந்ததாக அதிகாரபூர்வமாக அறிவிக்கப்பட்டது.அப்போது எவ்வளவு பேர் கொல்லப்பட்டார்கள், எவ்வளவு பேர் காயமடைந்தார்கள் எவ்வளவு பேர் ஊனமுற்றார்கள் என்ற விவரம் அறிவிக்கப்படவில்லை.

கொலம்பியா பல்கலைக்கழகத்தை சேர்ந்த பேராசிரியர் Alfred Stephan என்பவர் காவல் துறையினரும், இராணுவத்தினரும் 22 நகரங்களில் துப்பாக்கி சூடு நடத்தியதாகவும், அதில் அனேகமாக 100 பேர் கொல்லப்பட்டிருக்கலாமென்றும், 10000  பேருக்குமேல் கைது செய்யப்பட்டிருக்கலாமென்றும் தனது அறிக்கையில் தெரிவித்திருக்கிறார்.

ஆனால் இறந்தவர்கள் 500 க்கும் மேற்பட்டோர் என நம்பப்படுகிறது. எந்த நாளேடும் இறந்தவர்களின் சரியான எண்ணிக்கையை தரவில்லை. பிப்ரவரி 8 ஆம் நாளிலிருந்து 12 ஆம் நாள் வரையிலான ஐந்து நாட்களில் மட்டும் 55 பேர் கொல்லப்பட்டிருக்கிறார்கள்.

பிப்ரவரி 12 ஆம் நாள் மட்டும் 31 பேர் கொல்லப்பட்டிருக்கிறார்கள் என்றும் அதில் இறந்தவர்கள் 13 வயதிலிருந்து 50 வயதிற்குள் உட்பட்டவர்கள் என்பது ஒரு அதிர்ச்சியான தகவல்.அந்த போராட்டத்தினால் ஏற்பட்ட சொத்துகளின் இழப்பு மட்டும் ஒரு கோடி ரூபாய்க்கு மேல் இருக்கும் என மதிப்பிடப்பட்டது.

இதற்கிடையே செய்தி கேள்விப்பட்டு பாபநாசத்தில் இருந்த என் அண்ணன், கண் அறுவை சிகிச்சை முடிந்து மருத்துவமனையில் இருக்கும் அப்பாவிற்கு உதவியாக இருக்க உடனே வரச் சொல்லி எனக்கு அஞ்சல் அனுப்பினார். நானும் உடனே புறப்பட்டு பாபநாசம் சென்றேன். தஞ்சையில் அப்பாவுக்கு உதவியாக இருக்க விடுப்பில் வந்திருந்த என் இன்னொரு அண்ணன் சிவசுப்ரமணியன் அவர்கள் நான் சென்றதும் பணிக்கு திரும்பிவிட்டார்.

அப்பாவிடம் பல்கலைக் கழகம் மூடப்பட்டது பற்றி சொன்னதும் ‘திரும்ப எப்போது திறப்பார்கள்?’ என்றுதான் கேட்டார்களே தவிர போராட்டம் பற்றி ஒன்றும் சொல்லவில்லை.

தஞ்சையில் இருக்கும்போது என் அண்ணன் ஞானப்பிரகாசம் அவர்கள் ‘ ‘அனாவசியமாக வெளியே செல்லாதே. அண்ணாமலை பல்கலைக் கழகம் மூடப்பட்டதால் சென்னை சென்று தனது சகோதரனோடு ஒரு கல்லூரி விடுதியில் தங்கிருந்த ஒரு மாணவனை காவல்துறையினர் சென்னையில் மாணவர்களைத் தூண்டிவிட்டு போராட்டம் நடத்த ‘திட்டம் தீட்ட’ வந்திருப்பதாக கருதி(!) கைது செய்து விட்டார்கள். எனவே நீ வெளியே சென்றால், போராட்டம் செய்ய மாணவர்களைத் தூண்டிவிட நீயும் தஞ்சை வந்திருப்பதாக கருதி கைது செய்யலாம்.’ என்று அறிவுரை சொன்னார்.

நானும் வெளியே செல்லாமல் மருத்துவமனையிலேயே இருந்துவிட்டு அப்பாவை மருத்துவர் சிகிச்சை முடிந்து வீட்டிற்கு செல்லலாம் என்றதும் திரும்ப அப்பா அம்மாவுடன் பாபநாசம் வந்தேன்.

பாபநாசத்தில் இருந்த போது ஒரு நாள் கடைவீதி சென்றபோது அங்கு ஒரே களேபரமாக இருந்தது. என்னவென்று பார்த்ததில் போராட்டம் செய்துகொண்டிருந்த மாணவர்களும் பொதுமக்களும் வெளி மாநிலத்திலிருந்து வந்த சுற்றுலா பயணிகளின் பேருந்தை மடக்கி அதிலிருந்தவர்களை இறங்கச் சொல்லிக்கொண்டிருந்தார்கள்.

அவர்கள் தாங்கள் வங்காளிகள் என்றும் தாங்களும் இந்தி திணிப்பை எதிர்ப்பதாக சொன்னதும் தான் அவர்களை மேலே செல்ல அனுமதித்தார்கள். ஆனால் அவர்கள் திரும்பவும் இது போன்ற இடைஞ்சல்கள் வழியில் நேரலாம் என்பதால் அங்கேயே ‘நாங்கள் வங்காளிகள் நாங்களும் இந்தி திணிப்பை எதிர்க்கிறோம்’ என்ற பதாகையை தயார் செய்து அதை பேருந்தில் கட்டிக்கொண்டு பயணித்தார்கள்.

தமிழகம் முழுதும் இந்தி திரைப்படங்கள் ஓடிக்கொண்டிருந்த திரையரங்குகள் யாவும் போராட்டத்தின் எதிரொலியால் இந்தி திரைப்படங்களை நிறுத்திவிட்டு தமிழ் படங்களை காட்டத் தொடங்கினார்கள். (இதனுடைய எதிரொலியாக வடக்கே தமிழர்கள் தயாரித்த இந்தி திரைப்படங்களை வெளியிடுவதை இந்தி ஆதரவாளர்கள் எதிர்த்ததால் அவைகள் யாவும் அங்கு திரையிடப்படாமல் நிறுத்தப்பட்டன. )

தொடரும்