இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு போராட்டம்.24

1967 ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி திங்களில் மாநில சட்டசபைக்கு நடந்த தேர்தலில் வெற்றிபெற்றது போலவே பாராளுமன்றத் தேர்தலிலும் தி.மு.க அணிக்கு வெற்றி முகம் தான். திமுக 25 தொகுதிகளிலும், சுதந்திரா கட்சி 6 இடங்களிலும், மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி 4 இடங்களிலும்,முஸ்லிம் லீக் 1 இடத்திலும் வெற்றி பெற்று 39 இடங்களில் 36 இடங்களை கைப்பற்றின. ஆண்ட காங்கிரசோ வெறும் 3 இடங்களோடு திருப்தி பட்டுக்கொள்ளவேண்டியதாயிற்று.




தென் சென்னை பாராளுமன்ற தொகுதியில் போட்டியிட்ட அறிஞர் அண்ணா அவர்கள் தன்னை எதிர்த்து போட்டியிட்ட காங்கிரஸ் வேட்பாளர் திரு K.குருமூர்த்தி அவர்களை விட 81978 வாக்குகள் அதிகம் பெற்று வெற்றி பெற்றார். ‘ஆனால் அவர் தமிழக முதல்வராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டதால் அவர் அந்த தொகுதியின் உறுப்பினர் பதவியை துறந்ததால் அந்த இடத்தில் இடைத்தேர்தல் நடத்தப்பட்டு அதில் திரு முரசொலி மாறன் அவர்கள் வெற்றி பெற்றார்.

1967 ஆம் ஆண்டு மார்ச் திங்கள் 6 ஆம் நாள் அறிஞர் அண்ணா அவர்கள் முதலமைச்சராக பதவியேற்றார். தமிழ் நாட்டில் காங்கிரஸ் தோற்று தி.மு.க வெற்றி பெற்றதன் காரணம் மொழிக்கொள்கையில் தாங்கள் கடைப்பிடித்த வீண்பிடிவாதமே என்பதை உணர்ந்த மய்ய அரசு அதே ஆண்டு நவம்பர் திங்களில் அலுவலக மொழிகள் சட்டத்தில் (Official Languages Act) திருத்தம் கொண்டு வர முயற்சிகள் மேற்கொண்டது.

1967 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் திங்கள் 27 ஆம் நாள் காங்கிரஸ் அரசு பாராளுமன்றத்தில் அதற்கான ஒரு சட்ட முன்வரவை (Bill) அறிமுகப்படுத்தியது. பின்னர் டிசம்பர் திங்கள் 16 ஆம் நாளன்று அந்த சட்ட முன் வரைவை சட்டமாக நிறைவேற்ற வாக்கு கோரியபோது அதற்கு ஆதரவாக 205 உறுப்பினர்களும் எதிராக 41 உறுப்பினர்களும் வாக்களித்தனர். பெரும்பான்மையோர் வாக்களித்ததால் அந்த சட்ட திருத்தம் நிறைவேற்றப்பட்டது.

பின்னர் அது குடியரசுத்தலைவரின் ஒப்புதலுக்கு அனுப்பப்பட்டு 1968 ஆம் ஆண்டு சனவரி திங்கள் 8 ஆம் நாள் அவர் ஒப்புதல் தந்ததும் திருத்தப்பட்ட அலுவலக மொழிகள் சட்டம் நடைமுறைக்கு வந்தது.

இந்த சட்ட திருத்தத்தின் மூலம் 1963 ஆம் ஆண்டு இயற்றப்பட்ட அலுவலக மொழிகள் சட்டத்தின் (Official Languages Act) பிரிவு 3 இல் ஒரு மாற்றம் செய்யப்பட்டது. அது என்ன என்று அறியுமுன் 1963 ஆம் ஆண்டு கொண்டு வரப்பட்ட சட்டம் பற்றி அறிந்துகொள்வது முக்கியம்.

அந்த சட்டம் பற்றி இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு போராட்டம். 6 இல் விரிவாக எழுதியிருந்தேன். அதை திரும்பவும் கீழே தந்துள்ளேன்.

“1963 ஆம் ஆண்டு கொண்டு வரப்பட்ட சட்டத்தில் பிரிவு 3 இல் ஆங்கிலம் இந்தியுடன் தொடரலாம் (may continue) என்றுள்ளதை ஆங்கிலம் இந்தியுடன் தொடரும் (shall continue) என மாற்ற வேண்டும் என தி.மு.க பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் வாதிட்டனர் காரணம் தொடரலாம் என இருந்தால் வருங்கால அரசு அதை தொடராமலுமிருக்கலாம் என பொருள் கொள்ள வாய்ப்பு உண்டு என்றும் மேலும் சிறுபான்மையினரின் கருத்தை ஒத்துக்கொள்ளாமல் போகவும் இந்தி பேசாதோரின் கொள்கைகளை அலட்சியம் செய்யவும் வாய்ப்புண்டு என வாதிட்டனர்.

ஆனால் திரு நேரு அவர்கள் ஏப்ரல் 22 ஆம் நாள் அந்த விவாதங்களுக்கு பதில் அளிக்கும்போது, ஆங்கில சொற்களான may மற்றும் shall இரண்டும் அந்த இடத்தில் ஒன்றே என்று வாதிட்டார். அதற்கு தி.மு.க உறுப்பினர்கள் இரண்டும் ஒன்று என்றால் ஏன் shall என குறிப்பிடவில்லை என குரல் எழுப்பினார்கள்.

மாநிலங்களவையில் அப்போது உறுப்பினராக இருந்த அறிஞர் அண்ணா அவர்களும் ஆங்கிலமே அலுவலக மொழியாக காலவரையின்றி தொடரவேண்டும் என்றும் அப்படி தொடர்ந்ததால் தான் இந்தி பேசுவோருக்கும் இந்தி பேசாதோருக்கும் இடையே சாதக பாதகங்கள் சமநிலைப்படும் என வாதிட்டு பேசினார்.

ஆனாலும் சட்ட முன்வரைவில் குறிப்பிட்டிருந்த அந்த சொல் (may) திருத்தப்படாமல் 1963 ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் 27 ஆம் நாள் அலுவலக மொழிகள் சட்டம் (Official Languages Act) இயற்றப்பட்டது.’

1968 ஆம் ஆண்டு அலுவல் மொழிகள் சட்டத்தின் (Official Languages Act) பிரிவு 3 இல் கொண்டு வரப்பட்ட அந்த திருத்தத்தின்படி அனைத்து அலுவலக நடவடிக்கைகளிலும் காலவரையற்ற மெய்நிகர் இரு மொழிக்கொள்கையை (Virtual indefinite policy of bilingualism) அதாவது ஆங்கிலம் மற்றும் இந்தி மொழிகளைக் கடைப் பிடிக்க உறுதி தரப்பட்டது.

இதற்கிடையே 1967 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் திங்களில் பாராளுமன்றத்தில் நிறைவேற்றப்பட்ட திருத்தப்பட்ட சட்டம் மும்மொழித்திட்டம் பற்றிய தமிழகத்தின் கவலைகளைப் போக்காததால் இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பாளர்கள் அதிருப்தியுற்றார்கள். ஆனால் தாங்களே ஆட்சிக்கு கொண்டு வந்த தி.மு.க ஆட்சியில் இருந்ததால் திரும்பவும் போராட்டத்தை துவக்கத் தயங்கினார்கள்.

தமிழக இந்தி எதிர்ப்பு மாணவர்கள் மன்றத்தில் இருந்த மிதவாத கொள்கை கொண்டோர் அண்ணாவின் அரசு அந்த ஆண்டுதான் பதவியேற்றிருப்பதால் அவரது அரசு ஆவன செய்ய சில மாதங்கள் அவகாசம் தரவேண்டும் என்ற கருத்துடையவர்களாக இருந்தனர். ஆனால் அதில் இருந்த தீவிர கொள்கை உள்ளவர்களோ உடனே போராட்டத்தை தொடங்கவேண்டும் என்றனர். அதனால் இயக்கம் அந்த பல பிரிவுகளாக பிளவுபட்டது.

தீவிரவாத பிரிவைச் சேர்ந்தோர் போராட்டத்தை மீண்டும் துவக்கினார்கள். அவர்கள் தங்கள் கோரிக்கைகளான 1. மும்மொழித் திட்டத்தைக் கைவிட வேண்டும் 2. பள்ளிகளில் இந்தி கற்பிப்பதை நீக்க வேண்டும் 3.தேசிய மாணவர் படையில் (NCC) இந்தி ஆணைகள் இடுவது நிறுத்தப்பட வேண்டும் 4.இந்தித் திரைப்படங்கள், பாடல்கள் தடை செய்யப்பட வேண்டும்;5.தென்னிந்தியாவில் இந்தியைப் பரப்ப நிறுவப்பட்ட நிறுவனமான தட்சிண பாரத் இந்தி பிரசார சபை மூடப்பட வேண்டும் ஆகியவைகைகளுடன் போராட்டத்தில் மும்முரமாக இறங்கினார்கள்.

1967 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 19 நாளன்று துவங்கிய போராட்டம் டிசம்பர் 21 ஆம் நாளன்று வன்முறை போராட்டமாக மாறியது.


தொடரும்