இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு போராட்டம்.31

அப்போதைய சென்னை ராஜதானியில் 1937 இல் நடந்த தேர்தலுக்கு பிறகு மூதறிஞர் இராஜாஜி அவர்கள் தலைமையில் காங்கிரஸ் ஆட்சி அமைந்தபோது, அவர் தான் முதன் முதலில் இந்தியை பள்ளிகளில் கட்டாய பாடமாக்கினார் என்றும், அரசு இந்தியை கட்டாய பாடமாக்க இருப்பதை எதிர்த்து 1938 ஆம் ஆண்டு சனவரித் திங்கள் 3 ஆம் நாள் திரு இராஜாஜி அவர்களின் வீட்டிற்கு முன் ஆர்ப்பாட்டம் நடத்திய 73 பெண்கள் உட்பட 1271 பேர் கைது செய்யப்பட்டனர் என்றும் அங்கேதான் முதன் முதல் இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு போராட்டதிற்கு பிள்ளையார் சுழி போடப்பட்டது என்றும் ஏற்கனவே சொல்லியிருந்தேன்.



1938 ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் திங்கள் 21 ஆம் நாள் இந்தி பள்ளிகளில் கட்டாய பாடமாக்கப்பட்டது. அதை எதிர்த்து அதே ஆண்டு மே திங்கள் 28 ஆம் நாள் மாநிலம் முழுதும் உள்ள தமிழ் பற்றாளர்கள் ஒன்று கூடி நாவலர் சோமசுந்தர பாரதியார் தலைமையில் முத்தமிழ் காவலர் கி.ஆ.பெ.விசுவநாதன் அவர்களைக் கொண்ட இந்தி எதிர்ப்பு இயக்கம் ஒன்றை தொடங்கினார்கள் என்றும் தொடரின் ஆரம்பத்தில் குறிப்பிட்டிருந்தேன்.

இந்தி திணிப்பை ஏதோ தமிழ் நாட்டில் மட்டும் தான் குறிப்பிட்ட சிலர் எதிர்ப்பது போலவும், மற்ற மாநிலத்தினர் குறிப்பாக தென்னகத்தில் உள்ள மற்ற மாநிலங்களில் உள்ளவர்கள் எதிர்க்கவில்லை என்பது போலவும் ஒரு தவறான கருத்தை சிலர் இன்னும் பரப்பி வருவதால், அது தவறு என்பதையும். இந்தி திணிப்பை தென்னக மக்களும் எதிர்க்கிறார்கள் என்பதையும், கர்நாடகாவில் தற்போது இளைஞர்களிடையே எழுந்துள்ள எதிர்ப்பின் விவரத்தையும் இதற்கு முந்தைய பதிவில் தெரிவித்திருந்தேன்.

நாம் இந்தி திணிப்பை இங்கே எதிர்ப்பதற்கு முன்பே அதாவது 1937 ஆம் ஆண்டுக்கு முன்பே இன்னொரு மாநிலம் இந்தி திணிப்பை எதிர்த்திருக்கிறது என்பதை அறியும்போது ஆச்சரியமாய் இருக்கிறது.

ஆங்கிலேயர்கள் ஆட்சியின் போது தற்போதைய ஓடிஷா (ஒரிசா) மாநிலத்தின் சம்பல்பூர் (Sambalpur) மாவட்டம் Central Province இல் இருந்தபோது 1895 ஆம் ஆண்டு அந்த மாநிலத்தின் ஆணைக்குழு இந்தி பேசும் அலுவலர்களுக்கு ஒரியா மொழி புரிந்துகொள்ள சிரமமாக இருந்ததால் இந்தி மொழியை ஒரியா மொழி பேசும் சம்பல்பூர் மாவட்டத்தில் அறிமுகப்படுத்த விரும்பியது.

ஒரியா மொழி பேசும் பெரும்பான்மையான மக்களின் விருப்பதிற்கு எதிராக இந்தியை ஆரம்பப் பள்ளிகளில் அறிமுகப்படுத்தி, அந்த மாவட்டத்தில் பணிபுரியும் அலுவலர்கள் இந்தி தேர்வில் கட்டாயம் தேர்ச்சி பெறவேண்டும் என்றும் ஆணை பிறப்பித்தது.

அரசின் இந்த முயற்சி சம்பல்பூர் மாவட்டத்தில் மட்டுமல்ல ஒரியா மொழி பேசும் மக்களிடையே கொந்தளிப்பை ஏற்படுத்தியது. இது குறித்து தங்களின் எதிர்ப்பை உத்கல் சபை Viceroy Lord Elgin அவர்களுக்கு கோரிக்கை மனு மூலம் தெரியப்படுத்தியது. இருப்பினும் அவர்களது எதிர்ப்பை உதாசீனம் செய்துவிட்டு 1895 ஆம் ஆண்டு சம்பல்பூர் நீதிமன்றத்தில் வழக்காடு மொழியாக இருந்த ஒரியா நீக்கப்பட்டது.

ஒரியா மொழியை திரும்பவும் கொண்டுவர 3000 பேருக்கு மேல் கையொப்பமிட்ட மனு திரும்பவும் Viceroy Lord Elgin அவர்களுக்கு அதே ஆண்டு ஜூன் மாதம் அனுப்பப்பட்டது.

ஒரியா தலைவர்களின் பெருமுயற்சி மற்றும் நீண்ட போராட்டங்களுக்குப் பிறகு 1903 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 1 ஆம் நாள் திரும்பவும் ஒரியா மொழி பள்ளிகளில் கொண்டு வரப்பட்டது.

இந்த நிகழ்வுகளையெல்லாம் பார்க்கும்போது ஆங்கிலேயர் ஆண்டபோது இந்தி பேசுவோர் இந்தி பேசாத மக்களின் மேல் தங்கள் சௌகரியத்திற்காக இந்தியை திணித்திருக்கிறார்கள் என்றாலும் சென்னை ராஜதானியில் ஒரு தமிழரே இந்தியை திணித்தது என்பது ஒரு வரலாற்று நிகழ்வு.

முன்பெல்லாம் இந்தி படித்தால் தான் வட இந்தியாவில் வேலை கிடைக்கும். எனவே அதனால் அவசியம் இந்தி கற்கவேண்டும் என்றார்கள். ஆனால் இப்போதோ மென்பொருள் துறையின் விரிவாக்கத்தாலும் அந்த துறையில் அதிக சம்பளத்துடன் கூடிய பணிக்கான வாய்ப்புகள் இருப்பதாலும் வட இந்தியாவில் உள்ள பல மாநிலங்களில் ஆங்கில படிப்பிற்கு முன்னுரிமை தர ஆரம்பித்துவிட்டார்கள்.

தகவல் தொழில் நுட்பத்துறை மற்றும் BPO போன்றவைகளில் சேர ஆங்கிலம் அவசியம் என்பதால் இந்தியை தாய்மொழியாகக் கொண்டவர்கள் கூட ஆங்கிலம் படிக்கத் தொடங்கிவிட்டனர்.

எனவே இந்தி படித்தால்தான் வேலை வாய்ப்பு என்று சொல்பவர்களின் வாதங்கள் தற்போது செல்லாக் காசாகிவிட்டன என்பது வட இந்தியாவை சேர்ந்தவர்கள் மென்பொருள் துறையில் பணியாற்ற தமிழ் நாட்டிற்கு வருவதிலிருந்தே புரிந்துகொள்ளலாம்.

ஏன் அதிகம் படிக்காத அநேக வட மாநிலத்தவர் எந்த பணியையும் ஏற்று செய்ய தமிழ்நாட்டிற்கு படைஎடுப்பது, வட இந்தியாவில் தான் பணிகள் கொட்டிக்கிடக்கின்றன என்ற மாயையை தகர்த்துவிட்டது.

இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு போராட்டம் பற்றி தெரியாத இளந் தலைமுறையினருக்காக எழுதி வந்த தொடரை இத்துடன் முடித்துக்கொள்ளலாம் என எண்ணுகிறேன். இந்த தொடர் மட்டும் எனது பதிவில் முடிகிறதே தவிர இந்தி திணிப்பை எதிர்க்கும் போராட்டம் தொடர்கிறது என்பது.தான் உண்மை.

இன்னும் சொல்லப்போனால் அது நீறு பூத்த நெருப்பு போல் தான் இருக்கிறது என்பது எனது கருத்து. இந்த போராட்டம் ஆரம்பித்தபோது என்ன காரணம் சொல்லப்பட்டதோ அதில் எந்த மாற்றமும் இல்லை என்பது எல்லோருக்கும் தெரியும்.


இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு போராட்டம் தொடரும் .