நினைவோட்டம் 65

 S.S.L.C புத்தகத்தைப் பெற்றுக்கொண்டு, உடனே திருச்சி செல்ல வேண்டியிருந்ததால், பயணத்திற்கு தேவையானவற்றை எடுத்துக்கொண்டு மறு நாளே விருத்தாசலம் சென்றேன்.

பள்ளியை அடைந்தபோது S.S.L.C தேர்வில் வெற்றி பெற்ற மாணவர்கள் அனைவரும் தலைமை ஆசிரியர் அறைக்கு வெளியே இருந்த மரத்தின் கீழ் நின்று கொண்டு தலைமை ஆசிரியரின் வருகைக்காக காத்துக்கொண்டு மகிழ்ச்சியாகப் பேசிக்கொண்டு இருந்தார்கள். நானும் அவர்களோடு கலந்துகொண்டேன்.

தலைமை ஆசிரியர் வந்ததும், கடலூர் மாவட்ட கல்வி அலுவலர் அலுவலகத்திலிருந்து வந்திருந்த S.S.L.C புத்தகங்கள் கட்டைப்பிரித்து உதவியாளர் தர, தலைமை ஆசிரியார் ஒவ்வொருவராக கூப்பிட்டு அவைகளை கொடுத்து வாழ்த்து சொன்னார். என் முறை வந்தபோது புத்தகத்தை பெற்றுக்கொண்டேன்.

பள்ளியில் தேர்வு எழுதிய மாணவர்களில், நான் மூன்றாவது இடத்தில்  வந்திருப்பதாக சொன்னபோது மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தது.முதல் இரண்டு இடத்தையும் வழக்கம்போல், எனது வகுப்பு மாணவிகள் பெற்றிருந்தார்கள். ஆனால் கணிதத்தில் நான் மாவட்டத்தில் இரண்டாவதாக வந்திருந்தேன்.

புத்தகத்தை ஆவலோடு பிரித்து பார்த்தபோது நல்ல மதிப்பெண்கள் பெற்றிருந்தாலும், இந்த மதிப்பெண்களுக்கு புனித வளவனார் கல்லூரியில் இடம் கிடைக்குமா என்ற ஐயம் இருந்தது.  

   

	நான் பெற்ற மதிப்பெண்கள்	மாநில சராசரி மதிப்பெண்கள்
பொதுத்தமிழ் & சிறப்புத்தமிழ்	120 / 200	91 / 200
ஆங்கிலம்	58 / 100	40 / 100
தொகுப்பு கணிதம் (Composite Maths)	86 / 100	48 / 100
பொது அறிவியல்	63 / 100	45 / 100
சமூகவியல்	59 / 100	41 / 100
இந்தி	Absent
மொத்தம்	386 /  6௦௦	265 / 600

                    

இன்றைய மாணவர்கள் வாங்கும் மதிப்பெண்களைப் பார்க்கும்போது இது குறைவாகத் தோன்றலாம். ஆனால் அப்போதைய ஆசிரியர்கள் கணக்கு பாடத்தைத் தவிர மற்ற பாடங்களுக்கு நன்றாக எழுதியிருந்தாலும் அதிக மதிப்பெண்கள் தருவதில்லை.அதுவும் தமிழில் இப்போது தருவது போல் 100 க்கு 100 மதிப்பெண்கள் தந்ததில்லை. மாநில சராசரி மதிப்பெண்கள் 600க்கு 265 என்று இருப்பதிலிருந்தே இதை தெரிந்துகொள்ளலாம்.

ஏன் நான் இந்தி தேர்வுக்கு செல்லவில்லை எனபதை பற்றி முன்னரே நினைவோட்டம் 59 இல் எழுதியிருக்கிறேன். அப்போது இந்தி பாடம் கட்டாய பாடமாக இல்லாததால் தேர்வு எழுதி மதிப்பெண்கள் பெற்றிருந்தாலும் அவைகள் கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ளப் படுவதில்லை.

இந்தி கட்டாய பாடமாக இல்லாததால் மாணவர்கள் அதில் ஈடுபாடு காட்டமாட்டார்கள். ஆசிரியர்களும் பாடம் நடத்தாமல் கரும்பலகையில் இந்தி எழுத்துக்களை எழுதிவிட்டு 'ஏதாவது படிங்கடா’ என்று சொல்லிவிட்டு அமர்ந்து விடுவார்கள்.

நாங்களும் காலாண்டு அரை ஆண்டுத்தேர்வுகளில் இந்தி தேர்வில் தரும் கேள்வித்தாளைப் பார்த்து அதையே திருப்பி எழுதி கொடுத்துவிடுவோம். ஆசிரியர்களும் ஒன்றிரண்டு மதிப்பெண்கள் தருவது உண்டு.

இந்திப்பாடங்கள் நடத்தப்படாததால் நிச்சயம் தேர்வை எழுதி நல்ல மதிப்பெண்கள் பெறமுடியாது.அப்படியே கேள்விகளைத்திருப்பி எழுதினாலும் ஒற்றைப்பட இலக்கத்தில் தான் மதிப்பெண் கிடைக்கும். 

இந்தி பாடத்திற்கு பெறப்போகும் ஒற்றைப்பட இலக்க மதிப்பெண்ணை  எங்களது  S.S.L.C புத்தகத்தில், பதிவு செய்ய விரும்பாததால்,எனது வகுப்பு மாணவர்களில் பெரும்பான்மையோர் இந்தி தேர்வைப் புறக்கணிக்க முடிவு செய்தோம்.

தேர்வை எழுதாவிட்டால்  Absent  என குறிப்பிட்டாலும் ஒற்றை இலக்க மதிப்பெண்ணை விட தேவலாம் என்பதால் எடுத்த முடிவு அது. மேலும் நாங்கள் தேர்வு எழுத சென்று, ஒன்றும் எழுதாமல் வெறும் தாளை கொடுத்து வந்தாலும், அதைத் திருத்தும் ஆசிரியருக்கு ஒரு தாளுக்கு 50 காசுகள் கிடைக்கும். அது ஏன் அவருக்கு போய் சேரவேண்டும் என்ற ‘நல்ல’ எண்ணத்தாலும் அந்த தேர்வை புறக்கணித்தோம்.

(அந்த சிறுபிள்ளைத்தனத்தை  இப்போது நினைத்தாலும் வருத்தமாக இருக்கிறது.)

நாங்கள் பிரிவு உபசார விழாவில் எடுத்துக்கொண்ட புகைப்படத்தை யார் யார் கேட்டிருந்தார்களோ அவர்களுக்கு புகைப்படம் எடுக்க ஏற்பாடு செய்த வகுப்புத்தோழர்

திரு கிருஷ்ணன் கொடுத்தார். என்ன காரணத்தாலோ அப்போது நான் அதை நான் வாங்கவில்லை.

(இப்போதும் நான் சந்திக்கும் எனது வகுப்பு நண்பர்களிடம் அந்த புகைப்படம் இருக்கிறதா

என கேட்டுக்கொண்டுதான் இருக்கிறேன்.)

நண்பர்களிடம் விடை  பெற்றுக்கொண்டு  S.S.L.C  புத்தகத்துடன் அன்று மதியம் திருச்சிக்கு செல்லும் ‘பாசஞ்சர்’ இரயிலில் திருச்சிக்கு பயணமானேன்.  

 . .

நினைவுகள் தொடரும்  

வே.நடனசபாபதி