மீண்டும் சந்தித்தோம்! 20

தொங்குபாலத்தின் வழியே திரும்பி இறங்குபோது கீழே ஓடும் காவிரி ஆற்றைப் பார்த்தபோது அந்த இடத்தை விட்டு வரவே மனமில்லை. திரும்பவும் இந்த இடத்தை எப்போது பார்க்கப் போகிறோமோ என்ற எண்ணமும், அப்படியே மறுபடியும் வந்தாலும் இன்று இருப்பதுபோல் இந்த காவிரி ஆற்றில் தண்ணீர் ஒடுமா என்ற ஐயமும் மனதில் ஏற்பட்டது.  

ஏனெனில் 1991 இல் குடும்பத்தோடு ஹொகனக்கல் வந்த நான், 22 ஆண்டுகள் கழிந்தே திரும்பவும் வகுப்புத்தோழர்களோடு இங்கு வர முடிந்தது. அப்போது பார்த்த காவிரிக்கும் இப்போது பார்க்கின்ற காவிரிக்கும் அநேக வேறுபாடுகள் இருப்பதை என்னால் உணர முடிந்தது.  

அன்றைக்கு காவிரி ஆற்றில் வெள்ளம் கரை புரண்டு ஓடியது போல் இன்றிருப்பதாக எனக்குத் தெரியவில்லை. எதிர்காலத்தில் நமது அண்டை மாநிலமான கர்நாடகாவின் நடவடிக்கைகளால், காவிரியில் தண்ணீர் வரத்து இன்னும் குறைய வாய்ப்புண்டு என்றே கருதுகிறேன்.

கர்நாடகாவில் குடகு மாவட்டத்தில் தலைக்காவேரியில் உற்பத்தியாகும் காவேரி ஆறு கர்நாடக மாநிலத்தில் 320 கிலோ மீட்டர் தொலைவு பயணித்தாலும், தமிழக எல்லையான பிலிகுண்டலாவில் நுழைந்து 64 கிலோமீட்டர் இரண்டு மாநிலங்களுக்கும் இடையே ஓடி, காவிரிப் பூம்பட்டினத்தில் வங்கக் கடலில் கலக்குமுன் அதிக (416 கிலோ மீட்டர்) தொலைவு ஓடுவது தமிழகத்தில்தான்.  

ஆனால் 1892 ஆம் ஆண்டிலும் 1924 ஆம் ஆண்டிலும் அன்றைய மைசூர் சமஸ்தானத்திற்கும் சென்னை ராஜதானிக்கும் இடையே போடப்பட்ட நதி நீர் பங்கீட்டு ஒப்பந்தங்கள் தங்களுடைய விவசாயிகளுக்கு பாதகமாக இருப்பதாக கூறி தற்போதைய கர்நாடக மாநிலம் யாருக்கும் கட்டுப்படாமல் ஹரங்கி ஹேமாவதி ஆகிய அணைகளைக் கட்டி நீரைத் தேக்கி தங்கள் மாநிலத்திற்கே காவிரி ஆற்று நீரை உபயோகப்படுத்திக்கொண்டது.   

நமக்கு ஆற்றங்கரை நிலம் சார் உரிமை (Riparian Rights) இருந்தும்,

காவிரியில் வெள்ளம் பெருக்கெடுத்து ஓடும்போது மட்டும் தமிழகத்திற்கு தண்ணீரைத் திறந்து விட்டு தமிழகத்தில் ஓடும் காவிரியை ஒரு வடிகாலாக (Drainage Channel) மாற்றிவிட்டதுதான் சுயநலத்தின் உச்சகட்டம்.  

உச்ச நீதிமன்றம் தலையிட்டும் நமக்கு இன்னும் கிடைக்க வேண்டிய நீரின் அளவு கிட்டவில்லை. கர்நாடகம் காவிரியில் இன்னும் பல அணைகள் கட்ட இருப்பதாக கேள்வி. அப்போது தமிழகத்தில் காவிரி ஆறும், பாலாறு போல வறண்டு,வெறும் மணல் ஓடும்(!) ஆறாக மாறும் என்பது திண்ணம்.

அப்படி நடந்தால், நமது சந்ததியினர் நாம் பார்த்த இந்த காட்சியைக்கூட பார்க்கும் வாய்ப்பு இருக்காதே என நினைத்துக்கொண்டே என் துணைவியாருடன் தமிழ்நாடு சுற்றுலாத்துறை உணவு விடுதிக்கு திரும்பினேன்.

வரும் வழியில் அருவியிலிருந்து நீராடி வருவோருக்காக வரிசையாய் சிறுசிறு உணவகங்கள் ஆற்றில் பிடித்த மீன்களை வறுத்து வைத்துக்கொண்டு  காத்திருப்பதைக் கண்டேன்.

நாங்கள் விடுதியை அடைந்தபோது அநேக நண்பர்கள் எங்களுக்கு முன்பே வந்து குழுமிவிட்டனர். அவர்களில் சிலரை திருமதி சகுந்தலா அய்யம்பெருமாள் அவர்கள் எடுத்த புகைப்படங்கள்  கீழே.

 

 

எல்லோரும் வந்ததும் உணவகத்திற்கு சென்று எடுத்தூண் (Buffet) முறையில் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்த மதிய உணவை சாப்பிட்டோம். அசைவம் உண்ணும் நண்பர்களுக்கு அவர்கள் ஹொகனக்கல்லில் உண்ண விரும்பும் உணவும் கிடைத்தது.

எல்லோரும் சாப்பிட்டு பேருந்தில் ஏறி புறப்பட மணி 3.30 ஆகிவிட்டது.

தொடரும்