ஏமாற்றுவதும் ஒரு கலைதான்! 18

பாரத ஸ்டேட் வங்கியின் தலைமை காசாளரிடம் அப்போதைய பிரதமர் 

திருமதி இந்திரா காந்தி அவர்களின் குரலில் பேசி ரூபாய் 60 இலட்சம் 

பணத்தை பெற்று சென்ற நகர்வாலாவை (Rustom Sohrab Nagarwala)   

காவல் துறையினர் கைது செய்து விசாரித்தபோது அவர் குற்றத்தை 

ஒப்புக்கொண்டார்.

எதிர்க்கட்சிகள் அப்போதைய பிரதமருக்கு  இந்த குற்றத்தில் பங்குண்டு 

என விமர்சித்தாலும் நகர்வாலாவை விசாரித்த நீதிமன்றம் அவருக்கு 

நான்கு ஆண்டுகள் சிறைத் தண்டனை விதித்து தீர்ப்பளித்தது. சிறையில் 

இருந்தபோது அவர் அந்த குற்றத்தின் பின் உள்ள உண்மையை 

வெளிப்படுத்த இருப்பதாகவும் அது எதிர்பாராத வியப்பூட்டும் செய்தியாக 

இருக்கும் என்றும் சொன்னார்.

ஆனால் அவர் சிறையிலே இருக்கும்போதே இறந்து போனார்.

அதுமட்டுமல்ல அந்த வழக்கை புலானாய்வு செய்து வந்த அலுவலர் 

திரு D.K Kashyap அவர்களும் ஒரு சாலை விபத்தில் இறந்து போனது 

அனைவருக்கும் ஐயத்தை ஏற்படுத்தியது. இதற்கிடையே அந்த வங்கியின் 

தலைமைக் காசாளர் பதவியிலிருந்து நீக்கப்பட்டார்.

 

அப்போது எதிர் கட்சிகள் எல்லாம் அந்த பணம் திருமதி இந்திரா காந்தியின் 

பணம் என்றும் அந்த நிகழ்வின் பின்னணியை அறிய ஒரு விசாரணை 

நடத்தவேண்டும் என்றும் சொன்னபோது திருமதி இந்திரா காந்தி அதற்கு 

செவி சாய்க்கவில்லை.

பிறகு 1997 இல் ஜனதா கட்சி ஆட்சிக்கு வந்தபோது அந்த நிகழ்வின் 

பின்னணியை விசாரிக்க நீதியரசர் ஜகன்மோகன் ரெட்டி அவர்களை 

தலைவராகக் கொண்ட ஒரு விசாரணைக் குழுவை  

(Commission of Inquiry) அமைத்தது.

ஓராண்டுக்குபின் 1978 இல் நீதியரசர் ஜகன்மோகன் ரெட்டி அவர்கள் 

கொடுத்த 820 பக்கங்கள் கொண்ட அறிக்கையில் திருமதி இந்திரா காந்திக்கு

பாராளுமன்ற சாலையில் இருந்த பாரத ஸ்டேட் வங்கியில் கணக்கு ஏதும் இல்லையென்பதால், அந்த பணம் திருமதி இந்திரா காந்தியுடையது தான் 

என்பதற்கான ஆதாரங்கள் இல்லையென்றும், மேலும்   சரியான 

ஆதாரங்கள் இல்லாததால் குற்றவாளி கொடுத்த ஒப்புதல் வாக்குமூலத்தை 

முழுதும் நிராகரிக்கவேண்டும் என்று தெரிவிக்கப்பட்டிருந்தது.

குற்றவாளியான நகர்வாலா மார்பு வலி( Myocardial infarcation)  

காரணமாகத்தான் இறந்தார் என்றும் எனவே அவரது இறப்பில் 

எந்தவித சந்தேகமும் இல்லை என்பதையும் தெரிவித்திருந்தது.

  

அதோடு அந்த அறிக்கையின் முடிவில் "There were several lacunae 
and to supply an answer to these would force me to leave the safe haven 
of facts which required to be established by evidence and enter the realm 
of conjecturesand speculation." என்று தெரிவித்திருந்தது.
 

இன்றுவரை அந்த நிகழ்வு அவிழாத மர்ம முடிச்சாகவும் 

புரியாத புதிராகவும் உள்ளது என்பதும் மேற்கொண்டு அந்த 

நிகழ்வு அடியோடு மறக்கப்பட்டுவிட்டது என்பதும் கசப்பான 

உண்மைகள். 

 

இது நடந்து இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அதாவது 

1973 இல் செப்டம்பர் வாக்கில் அந்த வங்கியின் கிளைக்கு 

ஒரு பணிநிமித்தம் செல்லும் வாய்ப்பு எனக்கு கிட்டியது. 

1970 ஆம் ஆண்டிலிருந்து 1973 ஆம் ஆண்டு வரை கோவை 

மாவட்டத்தில் உள்ள ஒரு கிளையில் பணிபுரிந்து கொண்டு 

இருந்த என்னை அந்த ஆண்டு மே மாதம் புது தில்லியில் 

இருந்த எங்களது வட்டார வளர்ச்சி அலுவலகத்திற்கு 

மாற்றிவிட்டார்கள்.

 

அப்போது எங்களது வட்டார வளர்ச்சி அலுவலகம் புது டில்லியில் 

கன்னோட் சர்க்கஸ் பகுதியில் இருந்த Super Bazaar கட்டிடத்தில் இருந்தது. 

கீழே அடித்தளத்தில் (Basement) எங்கள் வங்கியின் கிளை இருந்தது. 

அந்த கிளை வாடிக்கையாளர்கள் வசதிக்காக மாலை வேளையிலும் 

இயங்கிக்கொண்டு இருந்தது. அதில் மாலை நேர கிளையின் 

பொறுப்பாளராக பணியாற்றிக்கொண்டு இருந்த திரு க.வாசுதேவன் 

அவர்கள் எனது நண்பர். (இவரைப்பற்றி பின்னர் எழுதுவேன்.)

 

வங்கியில் இருப்பு பெட்டகத்தின் இரண்டாவது சாவியை வேறொரு 

வங்கியில் பாதுகாப்பிற்காக Deposit செய்வது வழக்கம். ஒருவேளை 

முதலாவது சாவி தொலைந்துவிட்டால் அதை எடுத்து  வந்து 

திறந்துவிட்டு பெட்டகத்தின் சாவியை மாற்றுவதுண்டு. சாவி 

தொலையாவிட்டாலும் ஆறு அல்லது பன்னிரண்டு  மாதங்களுக்கு 

ஒரு முறை உபயோகத்தில் உள்ள சாவியை அந்த வங்கியில் 

வைத்துவிட்டு உள்ளே உள்ள சாவியை எடுத்து உபயோகிப்பது 

வழக்கம்.

 

பொதுவாக மாற்று சாவிகளை பாரத ஸ்டேட் வங்கியில் வைப்பதுதான் 

வழக்கம். அதே முறையில் எங்களது கன்னோட் சர்க்கஸ் மாலை நேர 

கிளையின் பெட்டகத்தின் சாவியும் பாராளுமன்ற சாலையில் இருந்த 

பாரத ஸ்டேட் வங்கி கிளையில் தான் Deposit செய்யப்பட்டிருந்தது. 

 

ஒருநாள் நண்பர் திரு வாசுதேவன் அந்த வங்கியில் உள்ள மாற்று 

சாவியை எடுக்க வேண்டி இருந்ததால் எங்கள் வங்கியின் கிளை 

மேலாளரிடம் அனுமதி கடிதம் பெற்றுக்கொண்டு அந்த கிளைக்கு 

செல்ல ஆயத்தமானர். 

 

நானும் அந்த கிளையை பார்க்க ஆவலாயிருந்ததால் 

‘நானும் வருகிறேன்’ என்று அவரிடம் சொன்னேன். அவரும் 

‘சரி’ என்றதும் என்னிடம் அப்போது இருந்த ஜாவா மோட்டார் 

சைக்கிளில் அவரை அழைத்துக் கொண்டு அந்த கிளைக்கு 

சென்றேன்.

 

தொடரும்