இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு போராட்டம்.9

1965 ஆம் ஆண்டு சனவரித் திங்கள் 26 ஆம் நாளன்று, தென்னக மக்களின் எதிர்ப்பையும் மீறி ஆங்கிலத்தை அகற்றிவிட்டு இந்தியை முதன்மை அலுவலக மொழியாக கொண்டு வர, மய்ய அரசு முயற்சியைத் தொடங்கியவுடன் தி.மு.க முதலில் சனவரி 26 ஆம் நாளை துக்க நாளாக கொண்டாட இருப்பதாக அறிவித்து பின்னர் அதை சனவரி 25 ஆம் நாளுக்கு மாற்றிக்கொண்டது..



ஆனால் சென்னை மாநில அரசோ அவர்கள் அதை செய்யவிடாமல் தடுக்க வேண்டி அறிஞர் அண்ணா மற்றும் 3000 க்கு மேற்பட்ட தி.மு.க தொண்டர்களை முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கையாக முன்பே கைது செய்து சிறையில் அடைத்தது.

அதே நாளில் சென்னை மற்றும் அண்ணாமலைப் பல்கலைக் கழக மாணவர்களும் தங்களின் எதிர்ப்பைக் காண்பிக்க ஒரு நாள் வேலை நிறுத்தம் செய்து ஊர்வலம் நடத்தினார்கள்.(அப்போது தமிழ் நாட்டில் இந்த இரண்டு பல்கலைக் கழகங்கள் மட்டுமே இருந்தன)

தமிழகத்தில் இருந்த அனைத்து பள்ளி மாணவர்களும் ஆங்காங்கே ஊர்வலம் நடத்தினார்கள். அந்த எதிர்ப்புக்கு ஆதரவாக அன்றைக்கு தமிழகத்தில் பெரும்பாலான கடைகளும் மூடப்பட்டிட்டிருந்தன.

பொது மக்கள் ஆதரவுடன் கூடிய அதுபோன்ற ஒரு பெரிய எதிர்ப்பு தமிழக வரலாற்றில் அதற்கு முன்பு இருந்ததில்லை என்பதுதான் உண்மை. அன்று சென்னையில் மட்டும் 50,000 க்கு மேற்பட்ட மாணவர்களும் பொது மக்களும் ஊர்வலம் நடத்தினார்கள். ஊர்வலத்தில் மாணவர்கள் பதாகைகள் ஏந்தி, இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு போர்க்குரல் எழுப்பினாலும் அந்த ஊர்வலம் அமைதியாகவே நடைபெற்றது.

கோவையில் மாணவர்கள் தமிழகத்தில் இந்தி திணிப்பு ‘இறந்து’ போய்விட்டது என்பதற்கு அடையாளமாக ‘இந்தி அரக்கி’ என்ற ஒன்றை உருவகப்படுத்தி அதனுடைய உடல் போன்ற ஒன்றை பாடையில் வைத்து நால்வர் சுமந்து செல்ல அதன் பின்னால் மாணவர்கள் மார்பினில் அடித்துக்கொண்டு ஊர்வலம் போனார்கள். அந்த மிகப்பெரிய ஊர்வலத்தில் சென்றவர்கள் மிக சத்தமாக தங்களது எதிர்ப்புக்குரலை எழுப்பிக்கொண்டு சென்றாலும் அந்த ஊர்வலமும் அமைதியாகவே நடந்து முடிவுற்றது.

தமிழகத்தில் இருந்த அனைத்து பள்ளி மாணவர்களும் பெருமளவில் ஊர்வலத்தில் கலந்து கொண்டு முரசுகள் கொட்டிக்கொண்டும், ஊதுகொம்புகள் மூலம் முழக்கம் செய்துகொண்டும் தங்களது இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பை தங்களுக்குத் தெரிந்தவகையில் தெரிவித்தார்கள்.

நான் படித்த அண்ணாமலைப் பல்கலைக் கழகத்திலும் மாணவர்களாகிய நாங்களும் இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு ஊர்வலம் நடத்தினோம். எங்களது ஊர்வலம் காலை சுமார் 9 மணிக்கு அப்போது Eastern Hostel என அழைக்கப்பட்ட மாணவர்கள் தங்கும் விடுதியின் முன் தொடங்கியது. சுமார் 3000 க்கு மேற்பட்ட மாணவர்கள் பங்கேற்ற அந்த ஊர்வலம் பல்கலைக்கழக வளாகத்தை கடந்து சிதம்பரம் நகரில் கோவிலை சுற்றியுள்ள நான்கு வீதிகள் வழியே சுற்றி வந்து பேருந்து நிறுத்தம் அருகே இருந்த மணிக்கூண்டு அருகே முடிவடைந்தது.

இந்தி திணிப்பை எதிர்த்து ஆர்ப்பாட்ட குரல் முழங்கி நடத்தப்பட்ட எங்கள் ஊர்வலமும் அமைதியாகவே முடிவடைந்தது. கூட்ட முடிவில் மாணவர் ஒருவர் ‘நண்பர்களே! நாளை குடியரசு விழாவில் நடக்கும் NCC பிரிவை சேர்ந்த நம்மில் சிலர் பங்கேற்பது பற்றி முடிவு செய்ய பல்கலைக் கழக விளையாட்டு திடலில் கூடுவோம்.’ என்றார்.

ஒவ்வொரு ஆண்டும் பல்கலைக் கழகத்தில், விடுதலை நாள் மற்றும் குடியரசு நாட்களில் கொடியேற்றும் போது நடைபெறும் படை அணிவகுப்பில் (March-past) தேசிய மாணவர் படை (National Cadet Corps)யை சேர்ந்த மாணவர்கள் பங்கேற்பது வழக்கம். அப்போதெல்லாம் கல்லூரிகளில் படிக்கும் இறுதியாண்டு மாணவர்களைத் தவிர மற்ற அனைவரும் கட்டாயம் ‘தேசிய மாணவர் படை’யில் சேர வேண்டும்.

புகுமுக வகுப்பு மாணவர்கள் ஒரு ஆண்டும், மூன்று ஆண்டு (கலை மற்றும் அறிவியல்) படிக்கும் மாணவர்கள் இரண்டு ஆண்டுகளும், நான்கு ஆண்டுகள் (வேளாண் அறிவியல்) படிக்கும் மாணவர்கள் மூன்று ஆண்டுகளும், ஐந்து ஆண்டுகள் (பொறியியல்) படிக்கும் மாணவர்கள் நான்கு ஆண்டுகளும் கட்டாயம் தேசிய மாணவர் படையில் சேரவேண்டும்.

அப்போது நான் வேளாண் அறிவியல் பட்டப்படிப்பில் மூன்றாம் ஆண்டு படித்துக்கொண்டு இருந்ததால் நானும் தேசிய மாணவர் படையில் இருந்தேன். தேசிய மாணவர் படையில் இருந்த நாங்கள் எல்லோரும் பல்கலைக் கழக விளையாட்டு திடலில் கூடினோம்.

அங்கே பல்கலைக்கழக உணவு விடுதியில் தங்கி படிக்கும் மாணவர்களால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மாணவர்களுள் ஒருவரான பொதுச் செயலாளரும் வந்திருந்தார். கூடியிருந்த மாணவர்களில் ஒருவர் ‘தமிழக மாணவர்கள் இந்தி எதிர்ப்பு மன்றத்தில் தேசிய மாணவர் படையில் ஆணை சொற்கள் இந்தியில் இருப்பதால் அவற்றை ஆங்கிலத்திற்கு மாற்றும் வரை தேசிய மாணவர் படையில் மாணவர்கள் பங்கேற்கக்கூடாது என முடிவு எடுத்துள்ளார்கள். எனவே நாளை நடக்கும் அணிவகுப்பில் நாம் பங்கேற்பதா வேண்டாமா என்பதை நமது பொதுச் செயலாளர் சொல்லவேண்டும்.’ என்றார்.

அதற்கு பொதுச் செயலாளர் ‘ நான் இதில் சொல்வதற்கு ஒன்றும் இல்லை, அவரவர்கள் விருப்பம்போல் முடிவெடுத்துக்கொள்ளுங்கள்.’ என்று சொல்லி நழுவிக்கொண்டார். அவர் ஏன் அப்படி சொன்னார் என்பதை அறிய காத்திருங்கள்!


தொடரும்


பி.கு. பதிவுலகில் 2009 ஆம் ஆண்டு சனவரித் திங்களில் காலடிஎடுத்து வைத்த எனக்கு இது 400 ஆவது பதிவு என அறியும்போது, ஆச்சரியமாகவும் மகிழ்ச்சியாகவும் இருக்கிறது. இதுவரை எனது பதிவுகளை படித்து பின்னூட்டமிட்டு என்னை ஊக்கப்படுத்திய அனைத்து பதிவுல நண்பர்களுக்கும் நன்றிகள்!


இந்த நேரத்தில் இந்த வலைப்பதிவை தொடங்க கிரியா ஊக்கியாக இருந்த அருமை நண்பர் திரு A.அப்துல் சலாம் மஸ்தூக்கா அவர்களுக்கு திரும்பவும் எனது மனமார்ந்த நன்றிகளை தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.