இந்தி திணிப்பு எதிர்ப்பு போராட்டம்.15

மதுரையில் இந்தி திணிப்பை எதிர்த்து ஊர்வலம் நடத்திய மாணவர்கள் தாக்கப்பட்டதை எதிர்த்து அண்ணாமலைப் பல்கலைக் கழக மாணவர்களாகிய நாங்கள் 27-01-1965 ஆம் ஆண்டு நடத்திய கண்டன ஊர்வலத்தில் காவல் துறையினர் நடத்திய துப்பாக்கிச் சூட்டில் சக மாணவன் ஒருவனை பறிகொடுத்தோம் என்பதையும், அதற்கு நீதி கேட்டு எங்கள் பல் கலைக் கழகத்தின் Eastern Hostel இன் முன் வாயில் கதவருகே நாங்கள் அமர்ந்திருந்தபோது சிதம்பரம் நகரசபை தலைவர் வந்து பேசியும் எங்களை சமாதானப்படுத்தமுடியாமல் திரும்பிவிட்டார் என்று சொல்லியிருந்தேன்.



நாங்கள் அங்கேயே உட்கார்ந்திருந்தபோது திரும்பவும் உணவகங்களில் உள்ள ஊழியர்கள் வந்து ‘தயை செய்து வந்து சாப்பிட்டு விட்டு வாருங்கள். இல்லாவிடில் 3000 பேருக்கு சமைத்த உணவை குப்பையில் கொட்டவேண்டி வரும். என்று சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போது, ஒரு மாணவர் வந்து பல்கலைக்கழக அறிவிப்பு பலகையில் ஒட்டப்பட்டுள்ள ஒரு அறிவிக்கை (Notification) பற்றி சொன்னதும் எல்லோரும் அதிர்ச்சியடைந்தோம் என்றும் சொல்லியிருந்தேன்.

பல்கலைக்கழகமும் அதோடு, நாங்கள் தங்கியிருந்த Eastern Hostel. பொறியியல் மாணவர்கள் தங்கியிருந்த Western Hostel மற்றும் Ladies Hostel ஆகியவைகளும் மற்றும் அனைத்து உணவகங்களும் கால வரையின்றி உடனே மூடப்படுவதாகவும், விடுதிகளில் தங்கியுள்ள எல்லா மாணவர்களும் மாலை 6 மணிக்குள் விடுதியை காலி செய்துவிட்டு அண்ணாமலை நகரை விட்டு வெளியேறவேண்டும் என்றும் மீறி தங்கினால் ஏற்படும் விளைவுகளுக்கு அவர்களே பொறுப்பு என்றும் அறிவிக்கை
தெரிவிப்பதாக அந்த மாணவர் சொன்னபோது எல்லோரும் அதிர்ச்சி அடைந்தோம்.

மேற்கொண்டு என்ன செய்வது என்று எங்களுக்குள் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, சில மாணவர்கள் ‘நாம் யாரும் அறையைக் காலி செய்து வெளியேறவேண்டாம். இங்கேயே இருந்து உள்ளிருப்பு போராட்டத்தை தொடரலாம்,’ என்றார்கள்.

ஆனால் வேறு சிலர், ‘ விடுதியை மூடிவிட்டால் நிச்சயம் குடிநீர், மின்சாரம் போன்றவைகள் துண்டித்துவிடுவார்கள். அப்போது நம்மால் இங்கு இருக்க இயலாது. மேலும் பல்கலைக்கழகம் காவல்துறையின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வந்துவிட்டால் பலருடைய உயிருக்கு யாரும் பொறுப்புறுதி (Guarantee) தர இயலாது. மேலும் இங்கு தங்கினால் மேலும் பல இழப்புகளை நாம் சந்திக்க நேரிடும். எனவே நாம் இங்கிருந்து வெளியேறி மற்ற இடங்களில் இருந்து போராட்டத்தை தொடர்வதே நல்லது.’ என்று கருத்து தெரிவித்தார்கள்.

இப்படி எல்லோரும் கருத்து சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போது ஒரு மாணவர் வந்து ‘காவல் துறையினர், அவர்களது பேருந்துகளில் சாரி சாரியாக அதிக அளவில் பல்கலைக் கழகத்திற்கு வந்துகொண்டு இருக்கிறார்கள். பல்கலைக்கழகம் முழுதும் அவர்கள் இருக்கப்போவது உறுதியாகிவிட்டது.’ என்றார்.

அதற்குள் மணி 4 ஆகி விட்டதால், வேறு வழியின்றி அனைவரும் சரி வெளியேரலாம் என கிளம்ப தீர்மானித்தபோது, உணவக ஊழியர்கள் திரும்பவும் வந்து கொஞ்சமாவது சாப்பிட்டு செல்லுங்கள். இனி. எங்கு போய் சாப்பிடப்போகிறீர்களோ? நீங்கள் சாப்பிடாமல் சென்றுவிட்டால் 3000 பேருக்கு சமைத்த உணவு இங்கும் வீணாகிவிடும்..’ என்று கேட்டுக்கொண்டார்கள்.

எல்லோரும் விருப்பமில்லாமல் அவரவர் உணவகத்திற்கு சென்று பேருக்கு சாப்பிட்டுவிட்டு ( பசி கடந்தபின் மாலை 4 மணிக்கு எப்படி நிறைவாக சாப்பிட இயலும்.அதுவும் துக்க நிலையில்) அவரவர் அறைக்கு திரும்பி ஒரு சிறிய கைப்பையில் தேவையானவைகளை எடுத்துக்கொண்டோம்.

திரும்ப எப்பொழுது பல்கலைக்கழகத்திற்கு வருவோம் எனத் தெரியாத நிலையில் சுமார் 5 மணி அளவில் விடுதியை விட்டு சிதம்பரம் நகரை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கினோம். செல்லும் வழியில் எதிரே அநேக காவல்துறையினர் அண்ணாமலை நகரை நோக்கி வருவதைக் கண்டோம்.

இரயில் செல்ல விரும்பியவர்கள் அண்ணாமலை நகரை அடுத்த சிதம்பரம் இரயில் நிலையம் சென்றார்கள். சிதம்பரம் சென்றவர்களுக்குத் தெரியும் அது எவ்வளவு சிறிய இரயில் நிலையம் என்று. ஒரே நேரத்தில் அநேகம் பேர் இரயில் நிலையம் சென்றதால் அங்கு நடைமேடையில் நிற்கக்கூட இடம் இல்லை.

அதுபோலவே பேருந்தில் செல்ல நினைத்தவர்கள் ஒரே நேரத்தில் பேருந்து நிலையம் சென்றதால் சிதம்பர நகரமே மாணவர்கள் கூட்டத்தால் திக்குமுக்காடியது. நானும் பேருந்து நிலையம் சென்று விருத்தாசலம் செல்லும் பேருந்தில் ஏறி ஊருக்கு புறப்பட்டேன்.



தொடரும்