வாடிக்கையாளர்களும் நானும் 40

அன்று மதியம் கள அலுவலருடன் அந்த வாடிக்கையாளர்கள் கொடுத்திருந்த முகவரிக்கு சென்றேன். நகரின் மய்யப்பகுதியில் நெருக்கடியான தெருவில் இருந்த அந்த முகவரி உள்ள வீட்டைக் கண்டுபிடித்தோம்.அவர்கள் சொன்ன  அந்த அச்சகம் அவர்களது வீட்டின் முதல் தளத்திலேயே இருந்தது.

நாங்கள் சென்றபோது வீட்டில் ஒரு பெரியவர் இருந்தார். அவர் எங்களைப் பார்த்து, ‘என்ன  வேண்டும்?’ என்று கேட்டதும் நாங்கள் அந்த வாடிக்கையாளரின் பெயரைச் சொல்லி, ‘அவர் இருக்கிறாரா? அவரைப் பார்க்கவேண்டும்.’ என்றேன்.

அவர் உடனே ‘அமருங்கள்.’ என சொல்லிவிட்டு உள்ளே சென்றார். சிறிது நேரத்தில் முதல் நாள் சந்தித்த வாடிக்கையாளர்கள் இருவரும் அவருடன் வந்தனர். எங்களைப் பார்த்ததும் அவர்கள் முகத்தில் திகைப்பு. காலையில் வங்கிக்கு வந்து கடன் கேட்டவுடன் அன்றே நாங்கள் ஆய்வுக்கு வருவோம் என எதிர்பார்க்கவில்லை போலும்.

உடனே திகைப்பை மறைத்துக்கொண்டு புன்முறுவலோடு, ‘வாருங்கள் சார். நீங்கள் உடனே வருவீர்கள் என எதிர்பார்க்கவில்லை. அதான் உங்களைப் பார்த்ததும் திகைத்து நின்றுவிட்டோம்.’ எனக் கூறிவிட்டு அருகில் இருந்த பெரியவரை தங்கள் தந்தை என்றும், ஓய்வுபெற்ற தமிழாசிரியர் என்றும் அவர்தான் தாங்கள் வெளியே செல்லும்போது அச்சகத்தை பார்த்துக்கொள்வதாக கூறி அறிமுகப்படுத்தினார்கள்.அவருக்கு வணக்கம் சொல்லிவிட்டு ‘என்ன அச்சகத்தை பார்வையிடலாமா?’ என்றேன்.

உடனே இருவரும் அவசரமாக ‘நீங்கள் வருவீர்கள் என எதிர்பார்க்காததால் அச்சகத்தில் எல்லாம் போட்டது போட்டபடி இருக்கிறது. சிறிது நேரம் அவகாசம் கொடுங்கள். சீர் படுத்திவிட்டு கூப்பிடுகிறோம். அப்போது பார்வையிடலாம்.’ என்றனர்.

அதற்கு நான், ‘அதனாலென்ன. அச்சகம் என்றால் அப்படி இப்படித்தான் இருக்கும். பரவாயில்லை நாங்களும் அச்சு வேலை நடப்பதை பார்த்துவிட்டு போகிறோம். நாங்களும் வேறு இடத்திற்கு செல்லவேண்டும்.’ என்றேன்.

அவர்களில் மூத்தவர், ‘சரி சார். நீங்கள் முதன் முதல் வந்திருக்கிறீர்கள். காபி சாப்பிட்டுவிட்டு  பார்வையிடலாமே?’ என சொல்லிவிட்டு தன் தம்பியைப் பார்த்தார். அவர் உடனே காபி வாங்க வெளியே சென்றார்.

பிறகு அவர் சார். தயவு செய்து பொறுங்கள் இதோ வருகிறேன்.’ எனக் கூறிவிட்டு மேலே சென்றார்.  அவர் சென்ற சிறிது நேரத்தில் மேலே கேட்ட அச்சு இயந்திரத்தின் ஓசை நின்றுவிட்டது. சரி. சுத்தம் செய்வதற்காக நிறுத்திவிட்டார்கள் போல என நினைத்தாலும், என் உள்மனது ஏதோ ஒன்று சரியில்லை என சொல்லியது.

சிறிது நேரத்தில் இளையவர் உணவகத்தில் இருந்து இனிப்பு, காரம் காபியுடன் வந்துவிட்டார். வேண்டாம் என சொல்லியும் வற்புறுத்தி எங்களை சாப்பிட சொல்லி பேசிக்கொண்டே நேரத்தை ஓட்டினார். அவர் செய்ததைப் பார்த்தால் நாங்கள் மேலே செல்வதை சிறிது நேரத்திற்கு ஒத்திப் போடுவதுபோல் தெரிந்தது.. 

சுமார் அரை மணி கழிந்து மேலிருந்து அவரது அண்ணன் வந்து ‘வாருங்கள் சார். அச்சகத்தைப் பார்க்கலாம்.’ என அழைத்து சென்றார். முதல் தளத்தை அடைந்ததும் எல்லாம் துடைக்கப்பட்டு சுத்தமாக இருந்தது. அதுவே எனக்கு அசாதாரணமாகப் பட்டது.

அவர் என் முகத்தில் ஏற்பட்ட மாற்றத்தை பார்த்து,’சார். நீங்கள் வரும்போது இடம் சுத்தமாக இருக்கவேண்டும் என்பதற்காகத்தான் மேலே வந்து ஆட்களை விட்டு சுத்தம் செய்ய சொல்லி விட்டு உங்களை அழைத்து வந்தேன்.உங்களை காக்க வைத்தத்தற்கு மன்னிக்கவும்.’ என்றார்.

‘பரவாயில்லை.’ என சொல்லிவிட்டு அங்கிருந்த இயந்திரங்களையும், அங்கு அச்சடிக்கப்பட்டிருந்த காகிதப் பைகளையும் பார்த்துவிட்டு, அவர்களது வந்திருந்த ‘ஆர்டர்’களையும் பார்த்தோம்.

பிறகு இதுவரை தினசரி இயக்கத்திற்காக (Daily Operation)   ஏதாவதொரு வங்கியில் நடப்புக் கணக்கு (Current Account) இருக்குமல்லவா?  அந்த வங்கிக் கணக்கின் இருப்புக் கையேடு (Pass Book) காட்டுங்கள் என்றேன்.’

உடனே அவசர அவசரமாக ‘சார். நாங்கள் உங்கள் வங்கியில் உள்ள தினசரி சேமிப்புக் கணக்கைத் தவிர வேறு எந்த வங்கியிலும் கணக்கை வைத்திருக்கவில்லை.’ என்றார்  அவர்.

அதற்கு நான், ‘எப்படி வங்கி கணக்கு இல்லாமல் இருக்கிறீர்கள்? உங்கள் வாடிக்கையாளர்களிடம் இருந்து காசோலை மூலம்  பணம் வந்தால் என்ன செய்கிறீர்கள்?’ என்றேன். அதற்கு அவர், ’உங்களிடம் சொல்வதற்கென்ன. நாங்கள் காசோலையாக பணம் பெறுவதில்லை. எல்லாமே ரொக்க நடவடிக்கைகள்தான் (Cash Transactions).‘ என்றார்.

அவர் சொன்ன பதில் நம்பும்படியாக இல்லாததால், நான் அவரிடம் ‘நாளை வங்கிக்கு உங்கள்  தணிக்கையாளர் (Auditor) கொடுத்துள்ள சான்றிதழுடன் வாருங்கள்.’ எனக் கூறிவிட்டு திரும்பினேன்.

திரும்பி வரும்போது கள அலுவலர் கேட்டார்.’ஏன். சார். Unit  பார்ப்பதற்கு நன்றாகத்தானே போய்க்கொண்டு இருப்பதுபோல் தெரிகிறது. ஆனால் உங்கள் முகத்தைப் பார்த்தால் அதிருப்தியாய் இருப்பதுபோல் தெரிகிறதே?’ என்று.

அதற்கு நான்  சொன்னேன். ‘ஆமாம். ஏனோ அவர்களது நடவடிக்கை மேல்  எனக்கு சந்தேகமாக இருக்கிறது. ஏதோ ஒன்றை இவர்கள் மறைக்கிறார்கள் என நினைக்கிறேன். எனவே தீவிரமாக ஆராயாமல், அதைக் கண்டுபிடிக்காமல் இவர்களுக்கு கடன் தர விரும்பவில்லை.’ என்றேன்.

அன்று மாலை வங்கியாளர்கள் மன்றம் (Bankers Club) சென்றபோது  அந்த வாடிக்கையாளர் பற்றி நான் சந்தேகப்பட்டது சரிதான் எனத் தெரிந்தது.

தொடரும்