வாடிக்கையாளர்களும் நானும் 45

வாடிக்கையாளர்களில் பலர் என்னை வாழ்த்தியிருக்கிறார்கள், சிலர் என்னிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறார்கள்,சிலர் அச்சுறுத்தியிருக்கிறார்கள் என்று ஆரம்பத்தில், வாடிக்கையாளர்களும் நானும் 2 இல் குறிப்பிட்டிருந்தேன்.

ஆனால் சிலர் என்னை அவமானப்படுத்தியிருக்கிறார்கள் என்பதையும் அதில் சேர்த்துக்கொள்ளலாம். நான் குறிப்பிட இருக்கும் வாடிக்கையாளர் என்னிடம் அவ்வாறு நடந்துகொண்டபோது  நான் காரணமல்ல என்றாலும், என்னை அவமானப்படுத்துவதின் மூலம் அவருடைய வங்கியின் மேல் ஏற்பட்ட கோபத்தை என்னிடம் காண்பித்தார் என நினைக்கிறேன்.

நான் அப்போது எங்கள் வங்கியியில் வட்டார மேலாளராக (Regional Manager) பணியாற்றிக்கொண்டிருந்தேன்.ஒரு நாள் காலை 10 மணிக்கு எங்களது தலைமை அலுவலகத்திலிருந்து ஒரு தொலைப்பதிவு (Telex) வந்தது.

அதில் எனது வட்டாரத்திற்கு உட்பட்ட ஒரு சிற்றூர் கிளையில் கணக்கு வைத்திருக்கும் ஒரு வாடிக்கையாளர், அந்த கிளை பற்றி ஒரு புகார் கொடுத்திருப்பதாக சொல்லப்பட்டிருந்தது.

அந்த வாடிக்கையாளர், தான் வங்கியில் கட்டிய  ரூபாய் 2000 த்தை தனது கணக்கில் வரவு வைக்கப்படவில்லை என்றும். அது குறித்து கிளை மேலாளரிடம் கேட்டதற்கு அவர் அப்படி ஏதும் பணம் கட்டப்படவில்லை என்று சொல்லிவிட்டதால், அது குறித்து தீவிரமாக விசாரித்து தான் கட்டிய பணத்தை கணக்கில் வரவு வைக்க ஆவன செய்யுமாறும், தனது பணத்தை கணக்கில் வரவு வைக்காத காசாளர் மற்றும் மேலாளர் மேல் தக்க நடவடிக்கை எடுக்கக்கோரியும், தலைமை அலுவகத்திற்கு கடிதம் எழுதியிருக்கிறார்.

அதனால்  என்னை உடனே அந்த கிளைக்கு சென்று ஆய்வு செய்து அந்த வாடிக்கையாளரின் புகார் சரிதானா என விசாரித்து, விரிவான அறிக்கை தருமாறு அந்த தொலைப்பதிவில் கூறப்பட்டிருந்தது.

அந்த கிளை நான் பணியாற்றிய இடத்திலிருந்து சுமார் 250 கிலோமீட்டர் தொலைவில் இருந்தது.  இதுபோன்ற புகார்கள் வாடிக்கையாளர்களிடமிருந்து வந்தால் உடனே அங்கு செல்லவேண்டும் என்பது அப்போது எங்கள் வங்கியில் இருந்த விதி.

எனவே உடனே ஆய்வுக்கு என்னோடு வரும் அலுவலரோடு காரில் புறப்பட்டேன். முதலில் கிளைக்கு சென்று விசாரித்துவிட்டு பின்பு மேலாளரையும் அழைத்துக்கொண்டு சென்று அந்த வாடிக்கையாளரிடம் பேச எண்ணியதால் முதலில் கிளைக்கு சென்றேன்,

காலை 11 மணிக்கு கிளம்பிய நாங்கள் அந்த ஊரை அடையவே மதியம் 1.30 மணி ஆகிவிட்டது.கிளை மேலாளரிடம் அந்த புகார் பற்றி விசாரித்தென். அதற்கு அவர் அந்த வாடிக்கையாளர் பணம் ஏதும் கட்டாமலேயே அடிச்சீட்டு (Counterfoil) ஒன்றை காண்பித்து குறிப்பிட்ட தேதியில் தான் பணம் கட்டியதாகவும், ஏன் அதை தனது கணக்கில் வரவு வைக்கவில்லை என்று தினம் வந்து தகராறு செய்வதாக சொன்னார்.

மேலும் அந்த அடிச்சீட்டில் வங்கியின் முத்திரை இருந்தாலும், காசாளரின் சுருக்கொப்பம் (Initial) இல்லை என்றும் கூறினார். நான் அந்த கிளையின் காசாளரிடம் அது பற்றி விசாரித்தபோது, அவர் தான் பணத்தை ஒவ்வொரு  வாடிக்கையாளரிடமிருந்தும் பெறும்போது தவறாமல் முத்திரை இட்டு சுருக்கொப்பமிட்டு கொடுப்பதாகவும், அந்த வாடிக்கையாளர் வைத்திருக்கும் அடிச்சீட்டில் தனது சுருக்கொப்பம் இல்லாததால், தான் அந்த பணத்தை பெற்றிருக்க வாய்ப்பில்லை என்றும் கூறினார்.

நான் மேலாளரிடம்  ‘வங்கி காசாளர் சுருக்கொப்பமிடாதபோது எப்படி அந்த அடிச்சீட்டில் வங்கியின் முத்திரை உள்ளது?’  என கேட்டதற்கு அவர் ‘தெரியவில்லை. சார். ஆனால் அந்த வாடிக்கையாளர் ரூபாய் 2000 த்தை தான் நேரடியாக காசாளரிடம் கொடுக்கவில்லை என்றும், கிளையில் உள்ள கடைநிலை ஊழியரிடம் கொடுத்து பணத்தை கட்ட சொன்னதாகவும் அவர்தான் அந்த அடிச்சீட்டை கொடுத்ததாகவும் கூறுகிறார். ஆனால் அந்த ஊழியரோ தன்னிடம் அந்த வாடிக்கையாளர் பணம் ஏதும் தரவில்லை. என்று சொல்கிறார்.’ என்று கூறினார்.

உடனே அந்த ஊழியரை அழைத்து விசாரித்தபோது அவர், ‘தன்னிடம் அந்த வாடிக்கையாளர் பணம் தரவில்லை என்றும், மேலும் காசாளர் இருக்கும்போது தன்னிடம் பணம் தந்ததாக கூறுவது ஏன் என்று தெரியவில்லை என்றும் சொன்னார்.

சரி மேற்கொண்டு ஆய்வு செய்யுமுன்பு, அந்த வாடிக்கையாளரை அவரது இருப்பிடத்தில் சந்தித்து அவரது தரப்பு நியாயத்தையும் கேட்போம் என நினைத்து மேலாளரிடம், ‘அந்த வாடிக்கையாளர் எங்கு இருக்கிறார்?’ எனக் கேட்டேன்.

அவர் ‘அந்த வாடிக்கையாளர் இங்கிருந்து 7 கிலோ மீட்டர் தொலைவில் உள்ள மெயின் ரோடில் உள்ள பேருந்து நிலையத்தில் கடை வைத்திருக்கிறார். அவர் இந்நேரம் கடையில் தான்  இருப்பார்.’ என்றார்.

‘சரி. அங்கே போய் அவரை பார்க்கலாம். நீங்களும் என்னுடன் வாருங்கள்.’ எனக்கூறி அவரை அழைத்துக்கொண்டு  அந்த வாடிக்கையாளரின் கடைக்கு சென்றேன்.

 தொடரும்