வாடிக்கையாளர்களும் நானும் 30

அந்த கிளையில் பணியில் நான் சேர்ந்த முதல் நாளன்று 
என்னை வந்து சந்தித்த அந்த வாடிக்கையாளர், ஏற்றுமதி 
செய்வதற்காக வங்கியில் இருவித கடன் வசதிகளைப் 
பெற்றிருந்தார்.

மூலப் பொருட்களை (Raw Materials) வாங்க PCL 

(Packing Credit Limit) எனப்படும் கடன் வசதியையும், 

ஏற்றுமதியாளர்கள்  தயாரிப்புகளை ஏற்றுமதி 

செய்ததற்கான ஆவணங்களின் மேல் தரப்படும் 

கடன் வசதியான  Bills Limit டும் தான் அவைகள்.

(ஏற்றுமதியாளர்கள் தங்கள் தொழிலை தொடர்ந்து   

நடத்த வங்கிகள் இந்த மாதிரி இரு கடன் வசதிகளை 

அளிப்பது வாடிக்கை. மூலப்பொருட்கள் வாங்கி 

தயாரிக்க உதவும் PCL எனப்படும் கடன் வசதிமூலம் 

பொருட்களை வாங்கி தயாரிப்பார்கள்.

பின்பு அவைகளை வெளிநாட்டிற்கு அனுப்ப ஏற்பாடு 

செய்துவிட்டு, அப்படி அனுப்பியதற்கான சான்றிதழ் 

ஆவணங்களை வங்கியில் கொடுத்தால் வங்கி 

Bills Limit வசதியில் பற்று (Debit) செய்து, (இதை 

வங்கியின் மொழிப்பாணியில் Negotiate என்பார்கள்)  

PCL கணக்கை முடித்து பாக்கி உள்ள பணத்தை 

வாடிக்கையாளர் கணக்கில் வரவு வைத்துவிடுவார்கள்.

இதன் மூலம் அந்த வாடிக்கையாளர் திரும்பவும் 

PCL வசதி மூலம் மூலப்பொருட்களை வாங்கி 

தொழிலை தொடர்ந்து நடத்த ஏதுவாக இருக்கும்.   

வெளிநாட்டிலிருந்து பணம் வந்ததும் Bills Limit 

வசதியில் வரவு வைக்கப்படும்.)

நான் அங்கு சென்று பணியில் சேர்ந்த சமயம், 

அவரது ஏற்றுமதி, நகைச்சுவை நடிகர் வடிவேலு 

பாணியில் சொன்னால் ‘நல்லாத்தான் போய்கிட்டு 

இருந்தது’.ஆனால் என்ன நடந்தது எனத் 

தெரியவில்லை.திடீரென அவரது வணிகத்தில் 

சுணக்கம் இருப்பதாக கேள்விப்பட்டேன்.

அப்படி இருக்கும்போது ஒரு நாள் பகல் 12 மணிக்கு 

அவரிடமிருந்து தொலைபேசி அழைப்பு வந்தது. 

அதை எடுத்து பேசியபோது, அவர் சொன்னார்.  

‘சார், இன்று ஒரு அனுப்புச் சரக்கு (Consignment)   

ஏற்றுமதி செய்ய ஏற்பாடு செய்து Bill of Lading யும் 

பெற்றுவிட்டோம்.

ஆனால் கொச்சியில் GR Form இல் கையொப்பமிடும் 

அலுவலர் வெளியே சென்றிருக்கிறார். அவர்  

12.30 மணிக்கு மேல்தான் வருவாராம். அவரிடம் 

கையொப்பம் பெறுவதற்காக எனது ஆள் அங்கு 

காத்துக்கொண்டு இருக்கிறார்.அவரிடம் கையொப்பம் 

வாங்கிக்கொண்டு, மதியம் 1 மணிக்கு 

எர்ணாகுளத்திலிருந்து கிளம்பும் இரயிலில் 

கிளம்பினால், இங்கு 2 மணிக்கு மேல்தான் 

வர முடியும். (அவரது தயாரிப்புகள் அப்போது 

கொச்சி துறைமுகத்திலிருந்துதான் 

ஏற்றுமதியாகிக்கொண்டு இருந்தன.)

நிச்சயம் 3 மணிக்குள் வந்து GR Form ஐ கொடுத்து

விடுகிறோம். எனவே இப்போது எங்களது Bill ஐ 

 Negotiate செய்து PCL கணக்கை முடித்துவிடுங்கள்’ 

என்றார். அதற்கு நான்.‘GR Form இல்லாமல்  

Bill ஐ Negotiate செய்யமுடியாது. அது வரட்டும் 

திங்களன்று காலையில் பார்த்துக்கொள்ளலாம்.’ 

என்றேன்.

ஆனால் அவரோ, ‘சார். இன்று வெள்ளிக்கிழமை. 

அன்னிய செலாவணி சந்தையில் இந்திய ரூபாயின் 

மதிப்பு ஏறுமுகமாக இருக்கிறது. திங்களன்று எப்படி 

சந்தை இருக்கும் எனத் தெரியாததால் இன்றே  

Negotiate செய்தால் எங்களுக்கு உதவியாக இருக்கும்.’ 

என்று வேண்டிக் கேட்டுக்கொண்டார்.

ஆனாலும் நான் கண்டிப்பாக ‘GR Form  இல்லாமல் 

 Bill ஐ Negotiate செய்யமுடியாது.’ என 

சொல்லிவிட்டேன். அவர் பல முறை கேட்டும் 

எனது பதில் முடியாது என்பதாகத்தான் இருந்தது.

‘சரி.’ என சொல்லிவிட்டு அவர் தொலைபேசியை 

வைத்துவிட்ட சிறிது நேரத்தில் தொலை பேசி 

அழைப்பு ஒன்று வந்தது. திருவனந்தபுரத்தில் 

இருந்து எனது துணைப் பொதுமேலாளர் தான் 

பேசினார்.  

‘என்ன சபாபதி? என்ன ப்ராப்ளம்? அந்த 

வாடிக்கையாளரின் Bill ஐ Negotiate செய்யமாட்டேன் 

என்று சொல்கிறீர்களாமே? ஏன்?’ என்று கேட்டார். 

அவரிடம்,’சார். GR Form   இல்லாமல்  Bill ஐ  

Negotiate செய்ய சொல்கிறார் .அதனால் தான் 

முடியாது என்று சொன்னேன்.’ என்றேன்.

(அந்த வாடிக்கையாளர் எனது Boss க்கு 

தொலைபேசியில் சொல்லியிருப்பார் போலும்)

’அவர்தான் 3 மணிக்குள் அதை தருகிறேன் 

என்கிறாரே. இன்னும் ஏன் உங்களுக்குத் தயக்கம். 

அவர் நமது நீண்ட நாள் வாடிக்கையாளர் எனத் 

தெரியாதா? உடனே Negotiate செய்து பணத்தைக் 

கொடுங்கள்.’ என்றார் துணைப் பொதுமேலாளர்.

நான், ‘சார். அது 22 இலட்ச ரூபாய்க்கான  

Bill. GR Form   இல்லாமல் பணம் தருவது கடினம்.’ 

என்றேன். அதற்கு அவர். ‘எனக்கு அது தெரியும். 

நீங்கள் நான் சொல்கிறபடி கொடுங்கள். அவர் 

3 மணிக்கு கொடுத்துவிடுவார்.’ எனக் கூறி 

சட்டென தொலை பேசியை வைத்துவிட்டார்.

அவர் வாய்மொழியாகத்தான் சொன்னரே தவிர 

எழுத்து மூலம் தரச்சொல்லி  ஆணை தருவதாக 

சொல்லவில்லை. ஆனால் அவரது பேச்சுத் 

தொனியில் ஒரு கட்டளையிடும் தோரணை 

இருந்ததை உணர்ந்தேன்.

அதற்குள் அந்த வாடிக்கையாளரின் அலுவலக 

உதவியாளர் வந்து என்னைப் பார்த்து ‘சார் 

திருவனந்தபுரம் அலுவலகத்திற்கு பேசிவிட்டாராம். 

நீங்கள் ஆவன செய்வீர்கள் என்று அங்கிருந்து 

சொல்லிவிட்டார்களாம்.’ என்று கூறி

ஆவணங்களை (GR Form  இல்லாமல்) கொடுத்தார்.

எனது  துணைப் பொதுமேலாளர் சொன்னதால் 

அந்த Bill க்கான பணத்தை கணக்கிட்டு PCL கடன் 

போக மீதியை அவரது கணக்கில் வரவு வைக்க 

ஒப்பிட்டுக் கொடுத்தேன். அதோடு வேறொன்றும் 

செய்தேன்.(அது என்னவென்று பின் சொல்கிறேன்.)

மதியம் உணவு இடைவேளை முடிந்து அறைக்கு 

வந்தபோது மணி 2.30. அந்நிய செலாவணி பார்க்கும் 

அலுவலரைக் கூப்பிட்டு 3 மணிக்கு GR Form   

வந்ததும் என்னிடம் சொல்லுங்கள் எனக்கூறிவிட்டு 

வேறு வேலையில் மூழ்கிவிட்டேன்.

சுமார் 4 மணிக்கு அந்த அலுவலர் வந்து,’சார். 

இதுவரை GR Form  யாரும் கொண்டு வந்து 

தரவில்லை. தொலைபேசியில் அழைத்தாலும் 

அந்த நிறுவனத்தில் யாரும் அதை எடுப்பதாகத் 

தெரியவில்லை. என்ன செய்வது? என்றார்.

தொடரும்