வாடிக்கையாளர்களும் நானும் 28

போன பதிவில் சொல்லியிருந்தது போல, கேரளாவில் 

இருந்தபோது ஒட்டுப்பலகை (Plywood) தயாரிப்பாளரான 

ஒரு வாடிக்கையாளரால் ஏற்பட்ட சிக்கல் 

மறக்கமுடியாத ஒன்று.

அந்த வாடிக்கையாளர்  தனது தயாரிப்புகளை 

வெளி நாடுகளுக்கு குறிப்பாக மத்தியத் தரைக் கடல் 

நாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி செய்துகொண்டு இருந்தார். 

எங்களது வங்கியின் நீண்ட கால வாடிக்கையாளராதலால், 

அவருக்கு எங்கள் வங்கியில் ஏற்றுமதிக்கான 

கடன் வசதிகளும் இருந்தன.

நான் முதன் முதல் அந்த கிளைக்கு பதவி உயர்வு 

பெற்று முதன்மை மேலாளராக சேர்ந்த அன்று மதியம், 

அவர் என்னைப் பார்த்து வாழ்த்தி வரவேற்க வந்தார். 

வங்கி கிளைகளில் புதிய மேலாளர் வரும்போது அதை 

தெரிந்துகொண்டு வாடிக்கையாளர்கள் வந்து தங்களை 

அறிமுகம் செய்து போவது வழக்கம்.

அந்த வகையில் வந்த அவரை, எனது மேலாளர் 

அழைத்து வந்து அவரது நிறுவனம் பல ஆண்டுகளாக 

எங்கள் வங்கியில் வணிகம் செய்வதாகவும், வங்கியில் 

உள்ள ஏற்றுமதி வாடிக்கையாளரில் அவர் 

முதன்மையானவர் என்று அறிமுகப்படுத்தினார்.

அவரை வரவேற்று அமரவைத்து அவரது நிறுவனம் 

பற்றியும் அவரது தயாரிப்புகள் பற்றியும் விசாரித்தேன். 

அப்போது அவர், ‘சார். நீங்கள் தயார் என்றால் 

இப்போதே வந்து எனது தொழிற்சாலையைப் 

பார்வையிடலாம். அது இந்த ஊரின் எல்லையில் தான் 

உள்ளது. அங்கு உங்களை நானே அழைத்துப் 

போகிறேன்.’ என்றார்.

நான் பதில் சொல்லுமுன் எனது மேலாளர்,‘சார். 

நாளையிலிருந்து  முக்கியமான வாடிக்கையாளர்களை 

நீங்கள் சந்திக்க திட்டம் ஒன்று தயாரித்து இருந்தேன்.

அதில் இவரது தொழிற்சாலையும் அடக்கம்.எனவே 

நாளை செல்வதை விட இன்று மாலை 4 மணிக்கு 

சென்று வரலாமே?’என்றார். நானும் ‘சரி.’ என்றதும், 

அவர் ‘நான் வந்து உங்களை 4 மணிக்கு அழைத்து 

செல்கிறேன்.’ எனக்கூறி சென்றுவிட்டார்.

அவர் சென்றதும் அவரது நிறுவனத்தின் கோப்புகளை 

கொண்டு வர சொல்லி அவரது நிறுவனத்திற்கு 

அளிக்கப்பட்டுள்ள வசதிகள் பற்றி அறிந்து கொண்டேன்.

சொன்னபடியே மாலை 4 மணிக்கு வந்து என்னை 

அழைத்து சென்றார்.என்னுடன் எனது மேலாளரும் 

வந்தார்.

அவருடன் சென்று அவரது தொழிற்சாலையைப் 

பார்த்துவிட்டு, திரும்பி எனது கிளைக்கு வந்ததும், 

அந்த வாடிக்கையாளர் கிளம்பு முன் கேட்டார்.’சார். 

இன்று மாலை உங்களது பரிபாடி என்ன என்று?’

 எனக்கு அவர் என்ன கேட்கிறார் எனத் தெரியவில்லை. 

உடனே மேலாளர் ‘சார்.இன்று மாலை உங்களுக்கு 

என்ன Programme என்று அவர் கேட்கிறார்?’ அன்று 

அந்த மலையாள சொல்லை மொழிபெயர்த்து 

சொன்னார்.

நான் ‘ஒன்றுமில்லை. இரவு இரயிலில் சரியான 

தூக்கம் இல்லை. எனவே தங்கியிருக்கும் அறைக்கு 

சென்று ஓய்வு எடுக்க இருக்கிறேன். 

ஏன் கேட்கிறீர்கள்?’ என்றேன்.

அவர் ‘தாங்கள் விரும்பினால், மாலை உங்களுக்கு 

ஒரு Treat ஐ  Bar இல்  தரலாமேன் நினைத்தேன்.

அதற்காகத்தான் கேட்டேன்.’ என்றார். அதற்கு நான், 

‘மன்னிக்கவும் நான் ஒரு Teetotaler. எனினும் தங்கள் 

அழைப்பிற்கு நன்றி.’ என்றேன்.

அவர், ‘என்ன மதுவை தொடவே மாட்டீர்களா? 

என்று சிரித்துக்கொண்டே கேட்டார்.

‘ஆமாம்.’ என்று சொன்னவுடன். அப்படி என்றால் 

இந்த ஊரில் உங்களையும் சேர்த்து மூன்று பேர் தான் 

குடிக்காதவர்கள்.’ என்றார் நமட்டுச் சிரிப்புடன்.

மற்ற இரண்டு பேரும் யார் எனக் கேட்டதற்கு 

அவர் சொன்ன பதிலைக் கேட்டு சிரித்துவிட்டேன்.

தொடரும்