வாடிக்கையாளர்களும் நானும் 25

எதிர்பார்த்தது போலவே சுமார் 12.30 மணிக்கு எங்கள் 

வங்கி ஊழியர் கொண்டு வந்திருந்த காசோலைகளில், 

அந்த காசோலையும் இருந்தது.உடனே அந்த 

வாடிக்கையாளரிடம் கடிதம் வாங்கிக்கொண்டு, எனது 

பரிந்துரையை  தொலையச்சு (Telex) மூலம் 

அனுப்பினேன்.

பின் தொலைபேசியில் வட்டார அலுவலகத்தில் எனது 

கிளையை கவனிக்கும் அலுவலரைக் கூப்பிட்டு,   

உடனே அலுவலக குறிப்பை (Office Note) தயார் செய்து 

துணைப் பொது மேலாளரிடம் அனுமதி வாங்கி, 

திரும்பவும் எனக்கு தொலையச்சு மூலம் அதைத் 

தெரிவிக்க கேட்டுக்கொண்டேன்.

அவர் எனது தொலையச்சு நகல் அவரது மேசைக்கு 

வந்ததும் பார்த்துவிட்டு, வேறு ஏதேனும் மேல் 

விவரம் வேண்டுமென்றால், திரும்ப 

கூப்பிடுவதாக சொன்னார். 

அதுபோலவே சிறிது நேரம் கழித்து அவர் என்னை 

கூப்பிட்டு, ‘சார். அந்த வாடிக்கையாளர் கேட்டுள்ள 

தொகையை அனுமதித்தால், அவருக்கு ஏற்கனவே 

அனுமதிக்கப்பட்ட மிகைப்பற்று வசதியின் வரம்பை 

மீறும். அவர்களது கோரிக்கையை அனுமதிக்க அந்த 

நிறுவனத்தின் சமீபத்திய இருப்பு நிலை குறிப்பு 

(Balance Sheet) இருந்தால்தான் இந்த வசதியை 

தரமுடியுமா என ஆய்ந்து முடிவு செய்யமுடியும். 

எனவே அலுவலக குறிப்பை வாங்கி அனுப்புங்கள்.’ 

என்றார். 

எனக்கு கோபமும், ஆத்திரமும் வந்தது. ஆனாலும் 

அதை அடக்கிக்கொண்டு’ ‘என்ன சொல்கிறீர்கள்? ஒரு 

தற்காலிக மிகைப்பற்றுக்கு,அதுவும் நாளையே அவர்கள் 

பணத்தை கட்டுவதாக சொல்லும்போது, இருப்பு நிலை 

குறிப்பு வந்தால்தான் முடிவெடுக்க முடியும் என்பது   

சரியா? அப்படியே அவர்கள் அதைத் தந்தாலும் அதை 

அஞ்சலில் அனுப்பி, நீங்கள் முடிவெடுக்கும் வரை 

நான் Clearing ல் வந்த அவர்களது காசோலையை 

வைத்திருக்கமுடியுமா? என்றேன்.

அதற்கு அவர், ‘சாரி.சார்.இப்போதுள்ள நிலையில் 

அது இல்லாமல் என்னால் ஒன்றும் செய்யமுடியாது. 

நீங்கள் வேண்டுமானால் துணைப் பொது மேலாளரிடம் 

பேசுங்கள்.’ எனக் கூறிவிட்டார்.

எனக்கு அழுவதா சிரிப்பதா எனத்தெரியவில்லை. நான் 

படும் பாட்டை அந்த வாடிக்கையாளர் பார்த்துக்

கொண்டுதான் இருந்தார். நான் உடனே துணைப் பொது 

மேலாளரை தொடர்பு கொண்டு விவரம் சொன்னேன். 

அதற்கு அவர். ‘அலுவலக் குறிப்பு வராமல் என்னால் 

ஆணை தர இயலாது. அந்த நிறுவனம் நல்ல நிறுவனம் 

தானே? அவர்கள் சொன்னபடி பணத்தை கட்டுவார்கள் 

என்றால் நீங்கள் அனுமதியுங்கள்.’என்றார்.

உடனே நான், ‘சார் அந்த காசோலையை   

அனுமதித்துவிட்டு, அவ்வாறு செய்தது  குறித்து கடிதம் 

ஒன்றை தங்களது ஏற்புக்கு (Approval) அனுப்புகிறேன். 

தயை செய்து எனது செயலை அங்கீகரிக்கவேண்டும்.’ 

என்றேன். அவர் ‘சரி.பார்ப்போம்.’எனக் கூறி தொலை 

பேசியை துண்டித்துவிட்டார். 

‘வாடிக்கையாளருக்கு நல்லது தானே செய்கிறோம். 

இனி நடப்பது நடக்கட்டும்.என எண்ணி, அந்த 

காசோலையை கணக்கில் பற்று வைக்க 

சொல்லிவிட்டேன். அந்த வாடிக்கையாளரும் நன்றி 

சொல்லிவிட்டு கிளம்பிவிட்டார்.

சொன்னது போலவே மறுநாள் அந்த நிறுவனம் 

தந்த வேறொரு காசோலை மூலம் அவர்களது  

கணக்கு நேர் செய்யப்பட்டுவிட்டது.

அதன் பின்னர் அந்த காசோலையை கணக்கில் 

அனுமதித்தது பற்றியும் மறுநாள் அந்த கணக்கு 

அனுமதிக்கப்பட்ட வரம்புக்குள் கொண்டு

வரப்பட்டதையும் விரிவாக வட்டார அலுவலகத்திற்கு 

எழுதி, அவர்களது ஒப்புதலையும் தரும்படி கேட்டேன். 

ஆனால் பல நாட்கள் ஆகியும் எந்த பதிலும் 

வரவில்லை. நானும் அதுபற்றி கவலைப்படவில்லை. 

ஏனெனில் எல்லாவற்றையும் வட்டார அலுவலகத்தின் 

பார்வைக்கு கொண்டு வந்தே அந்த செயலை 

அனுமதித்து இருந்தேன்.

கதை இத்தோடு முடிந்துவிட்டது என நினைக்காதீர்கள். 

இது நடந்து ஓராண்டிற்குப் பிறகு அந்த வாடிக்கையாளர் 

என்னைப் பார்க்க வந்தார். வந்தவர் என்னிடம், ‘சார்.

இந்த தொழிலில் இலாபம் அதிகம் இல்லாததால் இந்த 

நிறுவனத்தை விற்க முடிவு செய்துவிட்டோம். 

வாங்குபவர்கள் உள்ளூர் காசோலை மூலம் எங்களுக்கு 

பணத்தை தருவதாக இருக்கிறார்கள். நாங்கள் 

வட்டியுடன் சேர்த்து நாளை எவ்வளவு கட்டவேண்டும் 

எனக் கணக்கிட்டு சொன்னால். நாளை காலை அவர்கள் 

தரும் காசோலையை வந்து தருகிறேன்.’ என்றார். 

நானும் அவரது கணக்கை கவனிக்கும் அலுவலரைக் 

கூப்பிட்டு அவர்கள் கட்டவேண்டிய அசலுடன் மறுநாள் 

வரை உள்ள வட்டியையும் கணக்கிட்டு சொல்லுமாறு 

சொன்னேன். அவர்கள் கட்டவேண்டிய தொகையைக் 

குறித்துக்கொண்ட போன அவர் மறுநாள் 

காலை 10 மணிக்கு வந்து அதே தொகைக்கு 

காசோலையைக் கொடுத்தார். உடனே அதை 

அன்றைய Clearing லேயே சேர்க்கச் சொன்னேன்.

மதியம் அந்த காசோலை திரும்பி வராததால், 

அவரது கணக்கை முடித்துவிட்டு, அப்போதே அந்த 

நிறுவனம் அந்த கடனுக்கு ஈடாகத் தந்திருந்த 

ஆவணங்களை திருப்பித்தர அனுமதிக்குமாறு 

வட்டார அலுவலகத்திற்கு கடிதம் எழுதிவிட்டேன்.

எங்கள் வங்கியின் விதிமுறைப்படி 

(எல்லா வங்கியிலும் அதே முறைதான்) கடனை யார் 

ஒப்பளிப்பு செய்தார்களோ அவர்கள் தான்  கடனுக்காகத் 

தந்த சொத்துக்களை/ ஆவணங்களை கடன் பெற்றோருக்கு 

திருப்பித்தர அனுமதிக்கமுடியும். இந்த குறிப்பிட்ட 

வாடிக்கையாளருக்கு எங்களது வட்டார அலுவலகம் 

அந்த வசதியை ஒப்பளிப்பு செய்து இருந்ததால் 

அவ்வாறு கடிதம் எழுதினேன்.

அன்று மாலை சுமார் 4 மணி இருக்கும் அந்த 

வாடிக்கையாளர் எனது அறைக்கு  வந்தார். ‘சார், 

அந்த காசோலை Pass ஆகிவிட்டதல்லவா? எங்கள் 

கணக்கை முடித்து, இப்போதே எங்கள் 

ஆவணங்களைத் தாருங்கள். நாங்கள் அவைகளை

இந்த நிறுவனத்தை வாங்கியவர்களுக்கு 

தரவேண்டும்.’ என்றார்.

தொடரும்