Boss கள் பலவிதம்! 40

வங்கிகளில் ஊழியர்களுக்கும் அலுவலர்களுக்கும் என்று தனித்தனி சங்கங்கள் உண்டு. அதிலும் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட சங்கங்களும் உண்டு. ஆனால் அவைகளில் அதிக எண்ணிக்கையில் உறுப்பினர்கள் உள்ள அலுவலர்/ஊழியர் சங்கங்களே  வங்கிகளால் அங்கீகரிக்கப்படும். 
 

அங்கீகரிக்கப்பட்ட சங்கங்களுக்கு வங்கி தரும் சலுகைகள் இருந்த காரணத்தால், மற்ற சங்கங்களை சேர்ந்தவர்களிடம் அவர்கள் அங்கீகரிக்கப்படாத சங்கத்தின் உறுப்பினர்கள் என்பதற்காக நான் ஒருதலைப்பட்சமாக நடந்ததில்லை. 

எல்லோரும் வங்கி ஊழியர்கள் என்பதால் அனைவருக்கும் 
பொதுவாகவும் நடுநிலையாகவும்  நடந்துகொண்டேன். அதனாலேயே 
நான் மேலாளராகவும், முதன்மை மேலாளராகவும் பணியாற்றிய கிளைகளில் வங்கி-ஊழியர் உறவுகளில் (Industrial Relations) எந்த வித சிக்கலும் ஏற்படவில்லை. உறவு சுமுகமாகவே இருந்தது என்பதை மகிழ்ச்சியுடன் நினைவுகூர்கிறேன்.

என்னிடம் இன்னொரு பழக்கம் இருந்தது. என்னோடு
பணியாற்றுபவர்கள் எல்லோரிடமும் மரியாதையோடுதான்
பேசுவேன். யாரையும் ஒருமையில் அழைத்ததும் இல்லை
யாரிடமும் ஒருமையில் பேசியதும் இல்லை.

எனது வயதில் பாதி வயது உள்ள எனது கார் ஓட்டுனர்களைக் கூட, 
நீ, வா, போ என்று சொன்னதில்லை. அவர்களை மரியாதையோடுதான் விளிப்பேன்.

எனக்கு இந்தி, கன்னடம் மற்றும் மலையாள மொழிகள் 
தெரியுமாதலால் அந்தந்த மொழியில் பேசும்போது அவர்களிடம்  மரியாதை தரும் சொற்களைத்தான் உபயோகப்படுத்துவேன்.

எல்லோரிடமும் சகஜமாக பழகியதன் அருமை சென்ற ஆண்டு (2011) சனவரியில் தலைமை அலுவலகம் சென்றபோது தெரிந்தது. 
கொல்லூர் மூகாம்பிகை அம்மன் கோவிலுக்கு போய்விட்டு திரும்பும்போது மணிப்பாலில் (தலைமை அலுவலகம் உள்ள இடம்) 
உள்ள பழைய நண்பர்களை பார்க்கச் சென்றேன்.

அலுவலகத்தின் நுழை வாயிலை அடைந்தபோது, அங்கிருந்த 
கார்களின் அருகே நின்றுகொண்டிருந்த ஓட்டுனர்கள் முக மலர்ச்சியுடன் அருகே வந்து கன்னடத்தில் ‘சார்.வாங்க.வாங்க. நலமுடன் இருக்கிறீர்களா? எப்போது வந்தீர்கள்?’ என அன்புடன் விசாரித்தனர். இத்தனைக்கும் அவர்கள் எனக்குத் தரப்பட்டிருந்த வாகனங்கத்திற்கான  ஓட்டுனர்கள் அல்ல.அப்போது எனக்கு ஓட்டுனராக இருந்தவரும் வந்து அவர்களுடன் சேர்ந்துகொண்டார். 

நான் அவர்களுக்கு பதில் சொல்லிவிட்டு, ‘பரவாயில்லையே. 7 வருடங்கள் ஆனாலும் மறக்காமல் இருக்கிறேர்களே?’ என்றதும், 
அவர்கள் எல்லோரும் ஒருமித்த குரலில் ,’சார். எங்களை 
நன் முறையில் நடத்திய உங்களை எப்படி மறக்க முடியும்.?’ என்று பதிலளித்தபோது, எனக்கு கண்ணில் நீர் திரண்டது உண்மை.  

 ‘’We should not Demand Respect, but Command Respect.’’ என்று எனது நண்பர் ஒருவர் சொன்னது அப்போது நினைவுக்கு வந்தது.

நான் எவ்வாறு Boss ஆக பணியாற்றினேன் என்பதைப் பற்றி இன்னும் எழுதினால் பதிவு நீண்டுகொண்டே இருக்கும் என்பதால் இத்தோடு முடித்துக்கொள்ளலாம் என நினைக்கிறேன். இருந்தாலும் விட்டுப்போனவைகளில் சிலவற்றை ‘நினைவோட்டம்’ தொடரில் 
நிச்சயம் எழுதுவேன்.

ஆனால் எனது அனுபவத்திலிருந்து ஒன்று மட்டும் சொல்லுவேன். மேலாளர்களுக்கு ஊழியர்கள்தான் இருப்பார்கள். ஆனால் தலைவர்களுக்கோ தொண்டர்கள் இருப்பார்கள்.  
(Mangers have subordinates but Leaders have followers) என்பது நூற்றுக்கு நூறு சரியே!

இறுதியாக முடிக்குமுன் Boss கள் பற்றிய நான் படித்த ஒரு 
அதிர்ச்சியான தகவலை உங்களிடம் பகிர்ந்துகொள்ளலாம் என எண்ணுகிறேன்.

‘’முன் மாதிரியாக இருக்கத் தகுந்தவர்கள் என அறியப்படுகின்ற வெற்றிகண்ட மனிதர்களே நிறுவனங்களில் உயர் பொறுப்பு வகிக்க தகுதியானவர்கள் என்று நாம் நினைத்துக்கொண்டு இருக்கிறோம்.

ஆனால் நிறுவனத்தின் சில தலைவர்கள் சாதாரண நபர்களை விட 
நான்கு மடங்கு மன நிலை திரிந்தவர் (Psychopath) அதாவது 
உள நோயாளியாக இருக்க வாய்ப்பு உண்டாம்!

நிறுவனங்களில் உயர் பொறுப்பில் இருக்கும் 25 பேரில் ஒருவர்  
மன நோய் உள்ளவராக நம்பப்படுகிறதாம். ஆனால் அவர்கள் அதை தங்களது சமூக அந்தஸ்தாலும், வசீகரத்தாலும், நிலமையை 
திறமையாகக் கையாளுதல்மூலமும், மறைத்துவிடுகிறார்களாம்.

நாம் நினைப்பதுபோல் அவர்கள் மன நிலை திரிந்தவர்கள் என்பது வெளியே தெரியாதாம். நமக்குத் தெரியாமலேயே நாம் பல வருடங்கள் அவர்களோடு பழகிக்கொண்டிருக்க வாய்ப்பு உண்டாம். 

உண்மையான சிக்கல் என்னவென்றால் நிறுவனத்தின் தலைவர்களிடம் நாம் என்ன எதிர்பார்க்கிறோமே,அதை அந்த மன நிலை திரிந்தவர்கள் சுபாவத்திலே வசீகரம் உடையவர்களாக இருப்பதால், தங்களிடம் அவைகள் இருப்பதுபோல் காட்டக்கூடிய திறமை வாய்ந்தவர்களாக இருப்பார்களாம்.’’

மேலே குறிப்பிட்டவை,  நியூயார்க்கை சேர்ந்த உளவியல் நிபுணர் (Psychologist) திரு பால் பாபியாக் (Paul Babiak) அவர்கள் தலைமையேற்று, கனடா நாட்டின் University of British Columbia வின் உலக பிரசித்தி பெற்ற உளப்பிணி (Psycopathy) நிபுணரான திரு பாப் ஹேர் (Bob Hare) அவர்களுடன் சேர்ந்து நடத்திய ஆய்வில் கண்டறிந்த ஆராய்வுகள் (Observation) ஆகும்.

அதிர்ச்சியான உண்மை என்னவென்றால், இந்த மாதிரி மனநிலை திரிந்தவர்கள்தான் நிறுவனங்களில் துணைதலைவர்களாகவும், 
(Vice Presidents) இயக்குனார்களாகவும், (Directors) தலைமை செயல் அலுவலர்களாகவும்,(Chief Executive Officers) இருக்கிறார்கள் என அந்த ஆய்வு கூறுகிறது. 
(நன்றி: The Hindu Business Line க்கு)

மேற்குறிப்பிட்ட ஆய்வுகள் அமெரிக்காவில் நடத்தப்பட்டாலும், இந்த ஆய்வின் முடிவுகள் நம் நாட்டுக்கும் பொருந்த வாய்ப்புண்டு என நினைக்கிறேன்.  எந்த புற்றில் எந்த பாம்பு இருக்கிறது என்று யாருக்குத்தெரியும்? எனவே நாம் தான் கவனமாக இருக்கவேண்டும்.

ஆடை வாய்ப்பதும், ஆம்படையான் வாய்ப்பதும் அதிர்ஷ்டக்காரிக்கு,

மனைவி வாய்ப்பதும், மக்கள் வாய்ப்பதும் மகராசனுக்கு என்று கிராமங்களில் சொல்வதுண்டு. இவைகளோடு Boss கள் வாய்ப்பதையும் சேர்த்துக் கொள்ளவேண்டும் போல!

அனைவருக்கும் எனது விடுதலை தின வாழ்த்துக்கள்!